Alles is een wedstrijd!

Waar het op elke studentenroeivereniging van Nederland de gewoonte is dat er een prominent huis bestaat waar alle groten der vereniging als vanzelf naartoe trekken, is dat op de Delftse studentenroeivereniging Laga een ander verhaal. Onder het alomtegenwoordige motto ‘alles is een wedstrijd’ wordt ook dit gegeven aan de werkelijkheid getoetst. Tijd voor Roeined om eens een kijkje te gaan nemen bij een Laga huis. En om te onderzoeken hoe de bewoners de reputatie hiervan pogen hoog te houden.

Eens per jaar vindt er op Laga een bijzondere wedstrijd plaats. Nee, 2 kilometer is te lang in dit verband. Op het Huizen Roeitoernooi van de DSRV Laga wordt gestreden over een bescheidener afstand. En in bescheidener boten bovendien. De hele C4+ vloot van de vereniging wordt aangesproken om misschien wel de belangrijkste bijzaak van het jaar mogelijk te maken. Jaarlijks wordt er op het scherpst van de snede strijd geleverd voor de fel begeerde paalbokaal, de prijs die verdiend wordt door met enkel huisgenoten de concurrentie naar, tsja,  huis te roeien. 350 Delftsche meters lang is de strijd. Dat er hier en daar een metertje afgesnoept wordt zal men echter een zorg zijn, zolang de afstand maar binnen de wetenschappelijke significantie blijft. De strijd om het snelste huis te worden is een serieuze, en wordt gevoerd onder alle lagen van de vereniging. Van borrellid tot Oude Vier, iedereen geeft acte de présence  wanneer de huiselijke eer verdedigd dient te worden.

“De gezamenlijke mindset moet de prestaties bevorderen.”

De afgelopen jaren werd op het HRT vooral opzien gebaard door een stel jonge honden. De mannen van de Nieuwe Plantage 84 namen de status quo bij kop en kont en schopte hem met een sierlijke boog de deur uit. Samen met de ego’s van enkele gevestigde namen. Om dit alles te bereiken werd een jaar of twee geleden door een groepje jonge acht roeiers besloten niets aan het toeval over te laten en een wedstrijdroeihuis op te richten, aangevuld met wat lichte pikken voor in de hoekjes en gaatjes. De gezamenlijke mindset moest de prestaties bevorderen. En dat de mentaliteit wel goed zit moge duidelijk zijn: iedereen roeit of coacht en inactieve leden vinden vanzelf het gat van de deur.

Keren we terug naar de waan van alledag, dan treffen we bij binnenkomst een “gezellig” ingericht studentenhuis aan. Aan de kroonluchter aan het plafond hangt een bonte verzameling veroveringen. Dasjes van andere verenigingen sieren het ornament, aangevuld met een assortiment aan BH’s in alle soorten, vormen en maten.

Draaien wij ons blikveld, dan valt meteen het grote glazen, hel verlichte terrarium op. “Dat is het onderkomen van Lagaam, onze baardagaam. Hij is ooit gebruikt als practical joke maar nu geliefd als huismascotte” zegt Wander van der Wal. Een blik naar binnen verduidelijkt het een en ander, een soort stekelige kameleon weet met zijn tong een vlug einde te maken aan de overpeinzingen van een sprinkhaan op een steen in het hok.

Op weg naar de fitnessruimte valt ons nog even een ondeugend detail op: een muur volgekalkt met schunnige uitspraken. “Ik pomp blanke vla in je ma” is een van de meer literaire teksten op deze klaagmuur. De gym dan, de plek om even alle frustraties eruit te pompen. Hoewel de ruimte zelf spaarzaam ingericht is valt er direct iets op. De hoeveelheid eiwitpoeders,  voedingssupplementen en ander poeders is namelijk ronduit indrukwekkend. “Alles is uiteraard legaal, doping komt er niet in,” aldus Menno Bezema. Dat de mannen buiten het rigoureuze trainingsschema nog tijd en energie vinden voor een extra setje squats onderstreept de mentaliteit binnen het huis, het draait hier om het roeien!

In de beperkte bestaansgeschiedenis van het huis zijn toch al behoorlijk wat hordes genomen. Zo is het huis bijna een keer geveild en zelfs gevorderd in naam der Koningin! De details hierover blijven echter schimmig. Ook maak je je uiteraard niet populair met een enorme fik in de achtertuin. Om toch geliefd te raken in de buurt besloot huisoudste Djurre Hoogeveen zijn charmes maar eens in de strijd te gooien. De buurvrouw (van middelbare leeftijd) bleek hier maar beperkt tegen bestand te zijn. Puntje erbij voor meneer Hoogeveen. Alles is een wedstrijd!

En daarmee zijn we weer terug bij de wil om te winnen. De bewoners van de Nieuwe Plantage zijn er in ieder geval van doordrongen.