Volle por naar Rio: De ideale voorbereiding

Onlangs werd de mannenselectie van het nationale roeien ingelicht over de voorbereiding van de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. In een zaaltje op het trainingscomplex in Italië, waar wij op dat moment op trainingskamp waren, werden wij door chef de mission van NOC NSF, Maurits Hendriks, tot in detail bijgepraat over het Olympisch dorp in Rio de Janeiro en de faciliteiten aldaar.

De gemiddelde topsporter is namelijk lichtelijk tot behoorlijk autistisch en wil weten waar hij aan toe is. In veel gevallen kan hij worden vergeleken met het door Dustin Hoffman gespeelde personage Raymond in de film Rain Man. Geniaal aan de blackjacktafel, maar eenmaal buiten zijn speelveld een angstig hoopje mens op zoek naar het bekende.

Tijdens de bijeenkomst in het zaaltje in Italië kwam daarom aan bod wat ons in Rio de Janeiro te wachten staat. Een hotel staat ons te wachten, maar dat kan specifieker. Dus ook de locatie werd besproken; het aantal verdiepingen; de inrichting van de verdiepingen; de inrichting van de kamers; de afmeting van het bed; de snelheid van het internet; het merk fitnessapparatuur; het aantal kledinghaken en ga zo maar door. Alles zoveel mogelijk gekopieerd naar wat wij gewend zijn in Nederland. Vervolgens kwamen het Olympisch dorp ter sprake, de ‘venue’ oftewel de sportlocatie, het Olympisch stadion Maracanã en het Heinekenhuis. Tot en met de terugvlucht en huldiging bij het koninklijk huis is het gehele draaiboek al minutieus is ingevuld. Contractueel vastgelegd. Niets wordt aan de verbeelding overgelaten.

Is het de autistische sporter die wil worden ingelicht óf hoort het nu eenmaal bij de angst voor het credo: “Falen in de voorbereiding, is voorbereiden op falen.” Eén van beiden moeten ze bij het NOC NSF gedacht hebben. We werden daarom keurig ingelicht. Door de chef de mission in eigen persoon nog wel.

Als ik denk hoe de sporter zich in Brazilië zou voorbereiden voor een sportwedstrijd komen er bij mij televisiebeelden naar boven van zingende en trommelende voetballers in de kleedkamer. Samen een gebed en dan gáán. De solo’s van Romário of Ronaldinho kwamen niet voort uit een overdaad aan discipline, structuur of regelmaat. Als je de verhalen mag geloven bereidden zij hun wedstrijden veelal voor in het nachtleven. Een romantisch beeld natuurlijk, hoewel de eerlijkheid mij gebiedt te zeggen dat ik het hier heb over voetballers die je misschien niet kunt vergelijken met de doorsnee ‘sporter’ op de Olympische Spelen.

Roeiend zijn er bij ons in het veld overigens geen Brazilianen te vinden. Wij moeten concurreren met landen als Duitsland, Engeland en Australië. Landen die in hun hang naar structuur en controle hoogstwaarschijnlijk dezelfde voorbereidingen treffen en daarin misschien nog wel verder gaan. In dat opzicht is de uitgebreide voorlichting van de chef de mission een logisch gevolg van professionele inslag die hoort bij een organisatie als het NOC NSF.

Maar of het nuttig is precies te weten wat er te wachten staat waag ik te betwijfelen. Belangrijker is het vermogen te kunnen schakelen en improviseren. Het zou beter zijn als we als team onvoorbereid geblinddoekt in een gevaarlijke favela worden gedropt, om vervolgens nadat we de blinddoeken dan eindelijk af mogen doen, gezamenlijk onze weg richting het Olympisch dorp moeten vinden. Oké, dit is misschien wat overdreven, maar hier gaat het volgens mij wel om. Omgaan met dingen die net even anders zijn dan je je had voorgesteld.

Onderzoek wijst uit dat wanneer je kleine veranderingen doorvoert tijdens het herhalen van een vaardigheid, bijvoorbeeld tijdens de beoefening van een sport of het bespelen van een muziekinstrument, je twee keer zo snel leert. Zou dat niet ook gelden voor de voorbereidingshandelingen, immers onderdeel uitmakend van de uiteindelijke oefening. Schakelen, daar gaat het om.

Dus mijn verzoek aan het NOC NSF is: zorg af en toe eens voor een onvoorziene omstandigheid, voer kleine veranderingen door en zet ons als sporter een keer op het verkeerde been. Ik denk zelf bijvoorbeeld aan het georganiseerd zoek maken van persoonlijke bagage en dan met name van diegenen die normaal gesproken direct na aankomst in de hotelkamer hun kleertjes en spulletjes als de bliksem geordend in de op de kamer aanwezige kasten willen leggen. Het is maar een suggestie. Zodat wij uiteindelijk te kunnen zeggen: “we hadden de ideale voorbereiding” of “aan de voorbereiding heeft het niet kunnen liggen.”

Bron foto: Globesporte