Zo. Het is gedaan met de pret. Het coronavirus heeft korte metten gemaakt met het roeiseizoen van 2020. Althans, voor de Amerikaanse competitie. Ongeveer een week geleden kondigden de universiteiten in Amerika één voor één aan dat de rest van het semester online voortgezet zou worden.

Het eerste vervelende roei-bericht kregen we echter al een paar dagen eerder. De San Diego Crew Classic zou in ieder geval niet door zou gaan, omdat het aantal besmettingen in Californië snel aan het stijgen was en daarnaast had het bestuur van onze universiteit alle reizen van sportteams verboden omdat ze niet wilden dat iemand eventueel vast zou komen te zitten in een andere staat. Wél zouden we nog in de regio, in New England, kunnen racen en nog veel belangrijker: de rest van het roeiseizoen stond nog overeind. Inclusief de IRA’s: het nationale studentenkampioenschap eind mei, het hoogtepunt van het jaar. We hebben nog ongeveer één dag in de veronderstelling geleefd dat we verder gingen trainen voor het wedstrijdseizoen. Dit vooruitzicht, om de komende twaalf weken op een uitgestorven campus te zitten, zonder echte face-to-face lessen en zonder de normale omstandigheden was ook niet ideaal, maar beter dan niks.

Cancellen
Sommige jongens zagen de bui al hangen en konden – omdat ze ervan overtuigd waren dat het toch tevergeefs was – de laatste paar trainingen nog maar lastig opbrengen, Dat gevoel, dat alle moeite en tijd die we er gezamenlijk ingestoken hebben voor niks is geweest, volgde spoedig voor ons allemaal. Zelf zat ik in mijn één na laatste les (een seminar met twaalf mensen over ‘American Culture in the City’, waar we op dat moment Toni Morrison’s ‘Jazz’ bespraken), toen de studente naast me vertelde dat de Ivy League, die over alle roeiwedstrijden gaan, zojuist had besloten om alle sportseizoenen te cancellen. Dat kwam, ondanks alle voortekenen, alsnog heel hard aan.

Verlies
Toen de kogel door de kerk was besefte ik me pas wat een groot verlies het was. Ik ben fitter dan ooit, en de mogelijkheid om die fitheid te gebruiken in een wedstrijd, om mezelf met anderen te meten, is er voorlopig niet. Het plezier van het racen tegen vrienden van andere universiteiten, het reizen, de spanning, de inspanning en de ontlading zijn allemaal van de baan. Maar nog belangrijker, de dagelijkse trainingen met al m’n roeivrienden vallen ook plotseling weg. Daar, in onze boathouse, in de gym en op het water, daar vindt het allerbelangrijkste plaats. Daar is het tevens het allerleukst, daar lig ik dagelijks in een deuk. Maar voorlopig dus even niet meer.

Reflectie
Dit alledaagse verlies liet me later, toen alles wat meer was bezonken, ook inzien dat het ‘alles is voor niets geweest’-gevoel, niet juist is. Het is logisch om dat aanvankelijk te voelen, omdat hetgeen waarvoor je je elke dag zo inspant ineens wegvalt, maar eigenlijk gaat het juist om die dagelijkse inspanning. Die training, die collectieve inzet van je teamgenoten, die ben je niet kwijt, die is niet verdwenen. Dit seizoen was, ondanks dat het drastisch is ingekort, alsnog machtig mooi. Ik heb enorm genoten van dit team, dag in dag uit. Ik realiseer me nu des te meer hoe bijzonder het is en dat het geen vanzelfsprekendheid is dat je altijd zult kunnen roeien.

Virus
Dat we onze doelen dit jaar niet kunnen nastreven is een bittere pil, maar er zijn natuurlijk mensen die veel zwaardere tegenslagen te verduren hebben als gevolg van het virus. Er zijn ook genoeg voorbeelden te noemen van mensen bij wie het verlies van slechts één seizoen, van een paar maanden, compleet in het niet valt bij wat er voor hun op het spel staat. Daarnaast was er ook weinig tijd om te balen en om sip te zijn, want we moesten hals over kop de campus verlaten. De updates kwamen aan de lopende band binnen en de situatie werd steeds serieuzer. Al snel werd duidelijk dat ik maar beter zo snel mogelijk naar huis kon gaan, voordat alles op lockdown zou gaan en ik in Amerika vast zou zitten. Ik heb al m’n spullen ingepakt en ben naar het vliegveld vertrokken. Onderweg ontving ik een e-mail van de provoost aan alle studenten en medewerkers: er was iemand positief getest op het COVID-19 virus op Brown University.

Even voorstellen: Ottojan Splinter

Even voorstellen: Ottojan Splinter

Je zult hem vast al eens een keer hebben gezien en misschien is/was hij wel jouw roei-instructeur! Ottojan, student Bouwkunde aan de Hogeschool Inholland Haarlem, heeft zijn passie voor de roeisport ontwikkelt bij de studentenroeivereniging Amphitrite. Als lid heeft...

Floris haalt met Rondje Nederland 23.000 euro op

Floris haalt met Rondje Nederland 23.000 euro op

Twee maanden terug berichtten wij over de monstertocht die oud-Varsitywinnaar Floris von Bönninghausen zou gaan fietsen voor zijn zieke moeder en Alzheimer Nederland. Afgelopen weekeinde slaagde hij erin de 1500 kilometer langs de Nederlandse grenzen in een recordtijd...

Vlotverhalen: Balthasar

Vlotverhalen: Balthasar

In de rubriek ‘Vlotverhalen’ interviewen we elke keer iemand die geroeid of gezeild heeft bij een van onze locaties. Wij spreken met Balthasar die roeit bij Roeicentrum Berlagebrug!KenmerkenBalthasar is te herkennen aan zijn feloranje oproei jasje. Het is een van de...

Vlotverhalen: Frits

Vlotverhalen: Frits

In de rubriek ‘Vlotverhalen’ interviewen we elke keer iemand die geroeid of gezeild heeft bij een van onze locaties. Wij spreken met Frits die roeit bij Roeicentrum Berlagebrug. Open dagNa een open dag bij roeicentrum Berlagebrug was Frits verkocht. Hij was met zijn...

Vlotverhalen: Anna Mol

Vlotverhalen: Anna Mol

In de rubriek ‘Vlotverhalen’ interviewen we elke keer iemand die geroeid of gezeild heeft bij een van onze locaties. Wij spreken met Anna Mol die roeit bij Roeicentrum Berlagebrug. Het eerst wat Anna zei tijdens ons gesprek is “je kan het roeien zo gek maken als...

Even voorstellen: David Jonker

Even voorstellen: David Jonker

De trouwe lezer van de TopRow blog heeft zijn naam al eens voorbij zien komen; David Jonker. Normaliter neemt hij de interviews af, maar dit keer staat hij zelf in de spotlight. Ik sprak met de “meest veelzijdige werknemer” van onze organisatie. Wie als instructeur...

Even voorstellen: Louise van Giezen

Even voorstellen: Louise van Giezen

“Zwitserse klokje”Louise werkt nu twee jaar bij Toprow. Ze is ooit geïntroduceerd door de huidige hoofdinstructeur Merel. Zij kennen elkaar van het junior roeien bij KR&ZV het Spaarne. Louise was begonnen als junior wedstrijd roeister maar na 2 jaar vond ze het...

Vlotverhalen: de drie Musketiers

Vlotverhalen: de drie Musketiers

In de rubriek ‘Vlotverhalen’ interviewen we elke keer iemand die geroeid of gezeild heeft bij een van onze locaties. Dit keer spreken wij drie dames die roeien bij Roeicentrum Berlagebrug. Dit vlotverhaal gaat over Lidwien, Marianne en Anneke. Lidwien is ooit begonnen...

Even voorstellen: Floris van de Ruit

Even voorstellen: Floris van de Ruit

Dit is Floris, een vrolijk, altijd lachende instructeur maar ook op een goede manier perfectionistisch. De geschiedenis van FlorisFloris is als peuter matroos begonnen met zeilen. Op 2 jarige leeftijd stond hij met een oranje reddingsvest om zijn nek klaar om de boot...

Vlotverhalen: Chris Berger

Vlotverhalen: Chris Berger

In de rubriek ‘Vlotverhalen’ interviewen we elke keer iemand die geroeid of gezeild heeft bij een van onze locaties. Dit keer spreken wij met Chris Berger, die roeit bij Roeicentrum Berlagebrug. RoemeniëEen lange tijd geleden was er een jongen van 14 jaar die wilde...

Vlotverhalen: Jacqueline

Vlotverhalen: Jacqueline

In de rubriek ‘Vlotverhalen’ interviewen we elke keer iemand die geroeid of gezeild heeft bij een van onze locaties. Dit keer spreken wij met Jacqueline, die roeit bij Roeicentrum Berlagebrug.  AvondvierdaagseJacqueline roeit nu zo’n zes jaar bij Roeicentrum...

Even voorstellen: Reinier Calkhoven

Even voorstellen: Reinier Calkhoven

Dit is Reinier, een spontane, bescheiden zeilinstructeur met gevoel voor humor. JongReinier is begonnen op 7-jarige leeftijd met zeilen. Voor de lezers die onbekend zijn met de leeftijd waarop je mag beginnen met optimist zeilen bij het Watersportcentrum. Bij het...

Welkom TopRow Melbourne

Welkom TopRow Melbourne

Midden in de chaos dat 2020 is, viert Toprow de opening van een nieuwe locatie in Melbourne, Australië. De eerste Australische roeiers zullen op 4 November te water gaan, 8 maanden na de origineel geplande opening van de locatie, wat helaas was uitgesteld door de...

Even voorstellen: Harriet Lowe

Even voorstellen: Harriet Lowe

Als je al een keer bij onze locatie in Londen hebt geroeid zal je haar vast herkennen, dit is Harriet. Sinds 2018 versterkt zij ons team, waar ze meteen in het diepe is gegooid vlak na de opening van onze Toprow Putney locatie.Wat begon als een zomerbaantje werd na...

Even voorstellen: Aster Verhagen

Even voorstellen: Aster Verhagen

Dit is Aster, een spontane, lieve en altijd vrolijke zeilinstructrice. Aster is een prachtig voorbeeld van een door het watersportcentrum opgeleide zeilinstructrice. Dit zal ik uitleggen. De moeder van Aster begon 13 jaar geleden met een Valk cursus bij het...

Vlotverhalen: Jeanine Zoet

Vlotverhalen: Jeanine Zoet

Jeanine is afgelopen september eindelijk begonnen met zeilen, geïnspireerd door haar opa vele jaren geleden. Haar late start komt doordat haar vader nooit heeft leren zeilen. Hierdoor is de sport nooit overgedragen. In deze semi-lockdown door Covid-19 was het tijd om...

NLroei start nieuwe RoeiBond

NLroei start nieuwe RoeiBond

Voor NLroei lezers komt het niet als een verrassing: het mediaplatform start een nieuwe RoeiBond.  De afgelopen maanden werd de berichtgeving op het populaire platform gedomineerd door aanvallen op het bestuur van de KNRB. Nu is de maat vol voor de redactie.  Beoogd...

Een guerrilla aanval op de Sporthallen

Een guerrilla aanval op de Sporthallen

Van de NKIR organisatie tot deelnemers of roei-partners, in deze blogreeks nemen wij een kijkje achter de schermen. Hoe wordt de NKIR voorbereid? Hoe ziet de NKIR eruit door hun ogen? Deze week praten wij met de voorzitter van de NKIR organisatie, Jesse Bergman. ...

Even voorstellen: Will Golding

Even voorstellen: Will Golding

Zoals zoveel mensen in onze sport, begon Will niet als roeier. In plaats daarvan beoefende hij naast crosscountry ook voetbal en rugby, "niet bijzonder goed", zoals hij het zegt. Na zijn eerste jaar aan de University of East London kwam hij tot de conclusie dat hij te...

Inclusiviteit in de roeisport

Inclusiviteit in de roeisport

Onlangs kwam in Amerika de film 'A most beautiful thing' uit. De roeiers uit deze documentaire trokken eind jaren ’90 als eerste Afro-Amerikaanse roeiteam van een middelbare school, veel bekijks bij roeiwedstrijden. Ook de Nederlandse roeiwereld is vrijwel geheel...