Even voorstellen: Floris van de Ruit

Dit is Floris, een vrolijk, altijd lachende instructeur maar ook op een goede manier perfectionistisch.

De geschiedenis van Floris
Floris is als peuter matroos begonnen met zeilen. Op 2 jarige leeftijd stond hij met een oranje reddingsvest om zijn nek klaar om de boot in te stappen. Het kan dan ook niet anders dan dat het een geboren watersporter is. Al moet ik zeggen dat hij zeilen een stuk interessanter vindt dan roeien.

Anderhalve decennia
In 2006 begon hij aan de instructeursopleiding bij het Watersportcentrum en met een simpele rekensom kunt u uitrekenen hoeveel jaren ervaring hij inmiddels als instructeur heeft opgedaan. Het is in die 15 jaar niet alleen bij instructie gebleven; hij is hoofdleiding van de Splash geweest en vervolgens hoofdleiding van de cursus. Daar bleef het niet bij, want op een gegeven moment ging hij roosters maken voor zestig instructeurs en was hij het centrale aanspreekpunt voor alle klanten die vragen hadden per mail of telefonisch. Je kunt wel zeggen dat hij in dit anderhalfdecennium en nog steeds één van de steunpilaren van de organisatie is.

Bikkeltocht
Over zijn zeilverhalen kun je een boek schrijven, het zijn er zoveel. Één van deze verhalen zal ik toelichten, namelijk de Bikkeltocht. Ook wel door velen de ‘tocht der tochten’ genoemd.

Eens in de zoveel jaar gaat er een groep bikkelharde instructeurs een lang weekend naar Friesland om in een Valk (zeilboot) de Elfstedentocht te varen. We spreken op het moment van Global Warming maar in de laatste jaren was het ijskoud in deze periode. Met een minimale opbergcapaciteit op een Valk is de eerste test: wat neem je mee? Met meestal een kleine hoeveelheid aan kleding moet je jezelf warm zien te houden. Het slapen gebeurt met twee personen tegelijk in het vooronder, in shifts van vier uur. Voor de lezers die de Valk niet kennen: dit is een kleine benauwde ruimte, maar daardoor ook wel weer lekker warm als je er met zijn tweeën in ligt.

Naast de slaapdienst is het voor de rest van de bemanning zaak dat de boot blijft varen. Het doel is immers om binnen 72 uur meer dan 200 kilometer te overbruggen. De motor wordt niet gebruikt, dus als er geen wind is wordt er gepeddeld, geboomd, gejaagd (één persoon op de kant die de boot vooruit trekt) of naar een andere oplossing gezocht om de boot in beweging te houden.
Onderweg staat Friesland bekend om de vele obstakels waar de bemanning op voorbereid moet zijn. Het is geen simpel Amsterdam-Rijnkanaal waar op gevaren wordt. Zo moet er voor elke brug, en dat zijn er zo’n 125, het zeil naar beneden, de mast omlaag, en na de brug alles weer omhoog. De navigator moet de route kennen, ook als het pikdonker is. Gelukkig wordt er, ondanks het echt een “Bikkeltocht” is, enorm veel plezier gemaakt. Er worden grappen verteld, liedjes gezongen en spelletjes gespeeld. Aan het eind van de tocht, als iedereen doodmoe is, heeft iedereen nieuwe ervaringen opgedaan en zijn er nieuwe vriendschappen ontstaan.

Inmiddels kent de Bikkeltocht 13 edities en door de jaren heen zijn ze vaak in het nieuws geweest in de plaatselijke kranten. Na het lezen van de krant vraagt de Friese bevolking zich af welke mensen het in hun hoofd halen om zo laat in het jaar deze tocht te varen. Wel met een stiekeme hoop dat zij zelf een paar maanden later de tocht kunnen schaatsen.

Boek
Dit was één van de verhalen. Mocht er een historicus, naast Floris die dit zelf overigens ook is, geïnteresseerd zijn om een boek te schrijven over de geschiedenis van het Watersportcentrum Sloterplas, dan verdient Floris zijn eigen paragraaf. Het Watersportcentrum was het Watersportcentrum niet zonder Floris, en Floris was Floris niet zonder het Watersportcentrum.