Dit is Quincy Janssen, te herkennen aan zijn onwijs grote glimlach en het permanente lichtblauw. Mocht je hem niet zien, kan je misschien wel een ‘VO verwachten te horen bij een langs-drijvende zwaan, want het Njord blauw vloeit stevig door zijn aderen. Met zo een voorliefde voor Leiden en het verenigingsleven is veel te verwachten, maar dat deze 24-jarige uit Brabant komt? Is alleen op te merken met een paar biertjes achter de kiezen.

Toch verdeelt hij zijn tijd de afgelopen twee jaar meer tussen Leiden en Amsterdam dan het gezellige zuiden. Sinds Quincy bij Berlage is begonnen is hij enorm ontwikkeld als instructeur en staat hij voor iedereen klaar. Met gouden woorden weet Quincy altijd te enthousiasmeren: “Roeien is niet alleen een sport waarbij je jezelf tot het uiterste pusht, maar ook een sport die verbindt.” Wat iets is dat elke roeier wel herkent. Nog meer pareltjes zijn te vinden wanneer je hem vraagt naar zijn favoriete oefening. Met ogen dicht varen vind Quincy het meest nuttig, omdat het niet alleen het wonderen doet voor het bootgevoel van de cursisten, maar ook een goede manier om een vertrouwensband op te bouwen, aangezien velen het vaak spannend vinden.

Met zo een hoogstaande smaak kan het niet anders dan dat Quincy op de Koninklijke vereniging roeit, en daarnaast als ‘guilty pleasure’ de geschiedenis van het Koningshuis bijhoudt. Valt toch een beetje in het straatje van een student Politicologie & Geschiedenis. Ben je onder de indruk? Maak je geen zorgen, je kan met deze gezellige alles-kunner gerust een babbeltje maken!

Blessures in Amerika: onnodig stressvol

Blessures in Amerika: onnodig stressvol

In vorig artikel besprak ik de verschillen in coachen tussen Nederland en Amerika. Een onderdeel dat het verschil in coachen voedt, is dat teams hier een stuk groter zijn dan in Nederland. Universiteitsteams hebben normaalgesproken tussen de 50 à 60 mensen, die altijd...

Stereotypes Met Nuance

Stereotypes Met Nuance

Nadat een aantal pioniers zoals Olivier Siegelaar en Niki van Sprang het voortouw namen, is het steeds gebruikelijker geworden om aan de andere kant van de oceaan te gaan studeren en roeien. Ik weet nog goed dat Max Ponsen en Roel van Broekhuizen, anderhalf jaar...