De lessen van goeroe Anderson

Na een succesvol en leuk trainingskamp van twee weken in Florida, is het roei-circus van mijn Brown University weer neergestreken in Providence, Rhode Island. We hebben tijdens onze kerstvakantie de zon opgezocht, zodat we ook wat trainingsuren op het water konden maken. Hier in het noorden zitten we namelijk nog een aantal weken op de ergometer in verband met de kou.

Disney
Waar wij zaten in Florida, vlakbij Orlando, was nauwelijks sprake van een ‘echt leven’. Alles daar is in de sfeer van Disney World: een neppe sprookjeswereld. De meeste mensen die in het plaatsje Cocoa Beach komen, zijn er vanwege een tussenstop van het cruiseschip waarop ze hun vakantie vieren. Vaak zijn deze schepen ook daadwerkelijk van Disney World, wat betekent dat de toeristen van top tot teen zijn uitgedost in Mickey Mouse parafernalia. Andere schepen zijn compleet volgestouwd met gokmachines en maken slechts een klein rondje op zee, zodat de passagiers belastingvrij kunnen gokken zodra ze verder dan drie zeemijl van de kust verwijderd zijn en waar de alcoholleeftijd van 21 jaar ook niet meer geldt. Dit plaatsje aan het strand draait dus volledig op toerisme en dat is te zien aan de inrichting. Het is een klassieke strip-mall, een soort lintdorp, maar dan met allemaal apotheken, supermarkten, fast-food restaurants en andere treurigheid. Bijna alle winkels zijn 24/7 open én hebben een Drive-Thru; die maken de immense parkeerplaatsen haast overbodig.

Gelijkwaardige achten
Middenin deze treurigheid trainden dagelijks twee keer. ‘S ochtends roeiden we vaak in kleine nummers en ‘s middags in achten. In tegenstelling tot in Nederland, waar je aan het begin van het seizoen een boot selecteert en daar in verder traint, wordt er in Amerika veel gewisseld en geschoven. Ons team bestaat momenteel uit zo’n veertig roeiers, dus de opstelling was haast nooit hetzelfde. De achten worden op het trainingskamp altijd gelijkwaardig gemaakt, zodat de sparsessies altijd spannend zijn. Het doel van het kamp is dan ook om het hele team een stap te laten zetten, en niet slechts de A-boot. Al zijn de opstellingen zijn niet compleet willekeurig. Zo hebben we een aantal time-trials gevaren in tweezonders om te zien welke paren goed klikten, om die vervolgens ook bij elkaar te houden in de achten.

Anderson
Omdat de trainingen nogal wat van je lichaam eisen, proberen de coaches ons tussentijds zo goed mogelijk te laten herstellen. Onze bootsman snijdt als wij op het water zijn allemaal meloenen en ananassen, zodat wij ons daaraan tegoed kunnen doen zodra we van het water afkomen. Daarna gaan we aan het werk met Anderson. Dit is een man die al tientallen jaren met allerlei roeiteams werkt, onder meer met de Amerikaanse nationale ploeg en de Harvard Heavyweights. Hij heeft me wel eens verteld dat hij ook ooit kortstondig een vertoning heeft gemaakt aan de Bosbaan, maar daar waren de coaches toentertijd niet overtuigd van zijn nut. Wat hij doet is namelijk redelijk bijzonder en niet per sé wetenschappelijk.

Hippie
De eerste keer dat ik hem zag, dacht ik eigenlijk dat het een verwarde hippie was die bij onze botentrailer rondliep. Hij begon te verkondigen dat iedereen zijn ellenbogen boven zijn schouders moest houden, zodat je de diepste inademing van de dag kon doen, om de ‘roest van de motor’ af te halen. Tot mijn verbazing begon iedereen dat ook plotseling te doen! Deze man was dus Anderson, dé roeigoeroe waar men het altijd over had. Hij leidde onze warming-up, waarin we moesten huppelen en alles zo los mogelijk moesten maken, onder meer door op ons hele lichaam te kloppen: ‘knocking on the castle doors!’ heette dit.

Scrub
Dit jaar had hij iets nieuws: breathing straws. Oftewel een heel klein stukje bamboe aan een stukje touw dat je om je nek draagt. Als je door dit buisje uitademt, duurt je uitademing wat langer en gaat je hartslag omlaag, althans: dat is het idee. We rekken en strekken heel wat af met hem, vaak met behulp van tennisbal tussen de grond en je lichaam. Hij zegt altijd dat we onze spieren moeten schoonmaken, zoals je een spons uitknijpt als hij vies is. We doen ook vaak meditatie en yoga-achtige dingen met hem op het strand, waar hij een soort scrub maakt van olijfolie, fruitschillen en zand. U begrijpt dat er verdeeldheid heerst binnen het team over zijn methodes, maar de coach gelooft dat het ons goed doet en dat denk ik ook, al is het maar omdat je je verstand even op nul kan zetten.