Floris haalt met Rondje Nederland 23.000 euro op

Twee maanden terug berichtten wij over de monstertocht die oud-Varsitywinnaar Floris von Bönninghausen zou gaan fietsen voor zijn zieke moeder en Alzheimer Nederland. Afgelopen weekeinde slaagde hij erin de 1500 kilometer langs de Nederlandse grenzen in een recordtijd van 63 uur en 51 minuten te fietsen.

De voormalige roeier van Het Spaarne en Skadi vertrok vrijdagochtend vroeg vanuit Amsterdam en kwam zondagavond om 23:45u weer op dezelfde plek aan. Slapen deed hij telkens 4 a 5 uur. Maandagochtend klinkt Floris echter opvallend monter. “Met de vermoeidheid valt het mee. Het is vooral een aantal lichaamsdelen waar ik last van heb. Mijn tenen en vingers tintelen nog steeds en de pezen rond mijn knieën hebben het zwaar. De trap kom ik amper op of af. En mijn zitvlak natuurlijk. Daar zit een grote blaar waar ik komende dagen nog behoorlijk last van ga hebben”, vertelt hij lachend.

Blessures
Ook zijn schouder heeft het flink te verduren gehad. “Hier kreeg ik eind van de tweede dag last van nadat ik een paar dagen eerder verkeerd had gelegen tijdens het slapen. De derde dag werd dit erger waardoor ik op een gegeven moment niet meer goed kon leunen op mijn stuur en ik steeds rechterop moest gaan zitten. Om de pijn te ontlasten ga je ook steeds verzitten waardoor je weer van andere plekken last krijgt. Het was uiteindelijk flink afzien.”

Voeding
Een ander probleem had hij van te voren al voorspeld. “De tweede ochtend had ik opstartproblemen omdat mijn maag opspeelde. Het is heel lastig te voorspellen hoe je maag reageert op alle sportvoeding. Daar zit veel suiker in, maar op een gegeven moment wil je lichaam ook vezels. Ik had zoveel last dat ik niets naar binnen kreeg en daar betaalde ik later die dag de tol voor. Maar ook dat heb ik uiteindelijk overleefd.”

Angst
Het is de belangrijkste les die hij heeft geleerd tijdens de uitputtingsslag. “Het is totaal bizar waar je lichaam toe in staat is. Door mijn buik – maar ook vanwege de hitte – had ik ergens de tweede dag een enorme inzinking en moest ik van ellende even van de fiets. Maar na een kwartiertje rust ging het weer en de uren daarna werd ik vanzelf weer sterker. Blijkbaar kan dat. En voorafgaand aan de tocht heb ik veel last gehad van mijn knie wat me erg onzeker maakte. Maar als je zo moe bent, voel je dat niet meer. Die angst zat dus blijkbaar vooral in mijn hoofd.”

Reservetank
Ook het laatste stuk kwam Floris nog goed door. “Blijkbaar kan je zelfs na 500 kilometer op een dag nog volle bak koersen, want in het laatste stuk gingen we nog met een snelheid van boven de 40 kilometer per uur over de dijk in Flevoland. Er zit altijd nog wel ergens een reservetank. Het is een totaal andere manier van pijn lijden dan met roeien. Er is geen verzuring maar je moet vooral uren wegtellen.”

Vrienden
Gedurende de drie dagen werd hij telkens ondersteund door vrienden die mee fietsten of de volgauto en camper reden. “Het is echt ongekend hoeveel mensen hebben geholpen. Er waren vrijwel altijd drie of vier mensen die me uit de wind hielden. Zo hebben mijn Rotterdamse fietsvrienden me door de Limburgse heuvels gesleept. De tweede nacht kon ik slapen bij mijn oude coach van Het Spaarne in Eibergen. Dat scheelde want in de camper had ik vanwege de hitte de eerste nacht amper een oog dicht gedaan. De laatste dag kwam nog een groep spontaan meerijden vanuit Harlingen en in Urk stonden voor de laatste 100 kilometer ook nog eens acht man klaar om te helpen.”

Familie
Ook zijn moeder – voor wie hij deze actie bedacht – en de rest van zijn familie volgde hem trots op de voet. “Ze waren bij het vertrek in Amsterdam en hebben vervolgens familie opgezocht in de Achterhoek. We hebben elkaar ontmoet tijdens een overtocht met de pont vlakbij Nijmegen. Vanwege het gemiddelde dat ik per sé boven de 30 wilde hebben, wilde ik overdag zo min mogelijk stoppen. Dit was dus de een perfecte oplossing.”

Geld
Zijn sponsoractie had zichtbaar baat bij de geslaagde tocht. De teller ging van 14.000 opgehaalde euros vóór het weekend naar een kleine 23.000 euro zondagavond. “Eerst ging ik het natuurlijk alleen maar doen. Blijkbaar scheelt het dat het vervolgens ook gelukt is. Sommige vrienden hadden aangegeven het gedoneerde geld te verdubbelen als ik het zou halen en iemand anders zou mijn gemiddelde snelheid doneren. Daar kon ik dan weer motivatie uit putten.”

Berlijn
Wie denkt dat Floris de fiets voorlopig links laat liggen, heeft het mis. “Voor het herstel is het ook goed als ik snel weer wat rustige kilometers maak. En iemand begon vandaag over een 24-uurstocht naar Berlijn en ik was meteen geboeid. Misschien wordt dat wel mijn volgende doel.”

Doneren kan nog steeds op: www.nowwestillcan.cc

Foto: Ellen de Monchy