Christian Mukanyangezi: ‘Niemand zou zich buitengesloten moeten voelen’

In de serie ‘Roeien voor iedereen’ spreken we dit keer met Christian Mukanyangezi, wedstrijdroeier van Njord en instructeur bij Roeicentrum Berlagebrug. Maar hij is ook de zoon van Rwandese ouders die eind jaren ’90 naar Nederland vluchtten en een paar jaar later in Zoetermeer Christian op de wereld zetten. Bij toeval rolde hij in Leiden in het roeien en ondanks een paar kleine op- en aanmerkingen voelt hij zich volledig thuis in deze sport.

De nu 20-jarige Christian kijkt terug op een vrijwel rimpelloze jeugd zonder veel te maken te krijgen met bepaalde vooroordelen. “Zoetermeer is natuurlijk geen dorp in het Gooi waar amper donkere mensen rondlopen. Daarnaast had ik niet zoals mijn ouders een taalbarrière waar ze mee te maken kregen. Ik ben gewoon opgegroeid in de Nederlandse cultuur.” De basisschool doorliep hij vrij makkelijk, waardoor Christian op het plaatselijke gymnasium terecht kwam. “Daar zaten denk ik drie a vier mensen in de klas die een migratie-achtergrond hadden, niet veel maar toch wat. Die enkele keer dat ik wel een slechte ervaring had, was altijd in de buurt van een VMBO-school. Niet zozeer dat ik denk dat racisme daar vaker voorkomt, maar vooral omdat ze gewoon botter zijn in de omgang met mensen.”

Studentensport
Vervolgens ging Christian rechten studeren in Leiden. Door zijn mentoren in de introductieweek werd hij warm gemaakt voor Njord en de roeisport. “Ik had me vanwege de enge ontgroeningsverhalen voorgenomen om niet bij een studentenvereniging te gaan, maar ik wilde wel graag blijven sporten. Hiervoor had ik vooral een beetje aan voetbal gedaan. Roeien bleek dé studentensport bij uitstek te zijn, dus dat ben ik toen maar gaan proberen. De sfeer van Njord sprak me vervolgens meer aan dan die bij Asopos de Vliet.”

Universiteit
Al snel kwam hij erachter dat roeien vrijwel een compleet witte sport is. Maar opvallend vond hij het geenszins. “Zeker in het studentenroeien is de populatie met name een afspiegeling van wat je op de universiteit en het HBO ziet. Het is dus niet gek dat er op een studentenroeivereniging met name blanke mensen rondlopen. Ik zag het in elk geval niet als beperking, dat heb ik op de universiteit net zo min. Roeien is ook een hele nette sport, dat merk ik ook als ik lesgeef op het Roeicentrum.”

Arrogantie
Hij denkt wel dat het imago van een studentikoze roeiclub niet helpt. “Het roeien heeft wel wat arrogants over zich hangen, waardoor ik me kan voorstellen dat niet iedereen zich er even welkom voelt. Als je eenmaal lid wordt, merk je echter meteen dat iedereen vooral alleen maar lol wil hebben en het helemaal niets uitmaakt wie je bent of hoe je eruit ziet. Op Njord heb ik werkelijk geen enkele nare ervaring gehad. Wel waren er enkele incidentele gebeurtenissen bij wedstrijden waar ik later van op de hoogte werd gesteld, zoals een ploegje dat een bingo had als ze mij tegenkwamen en een whatsapp-sticker met mij inclusief een racistische tekst.”

Hurkmans
Volgens hem zijn het dingen waar de roeibond niet per sé iets aan zou moeten doen. In algemene zin vindt hij echter wel dat de KNRB ervoor zou moeten zorgen dat niemand zich buitengesloten voelt. “Ik ken een jongen die homoseksueel is en die om die reden twijfelde om bij een studentenroeivereniging te kunnen ga. Dat lijkt ook een beetje terug te komen in het verhaal van Maarten Hurkmans uit de Holland Acht. Dat hij zich lang niet veilig genoeg gevoeld om als biseksueel uit de kast te komen. Persoonlijk heb ik er als donkere roeier geen last van, maar blijkbaar speelt het wel.”

Middengroep
Christian zelf heeft de smaak nu goed te pakken. Na een jaar competitie te hebben geroeid in de zogeheten TopC4, was hij afgelopen jaar geselecteerd voor de eerstejaars zware acht. Helaas werd door het coronavirus van dat seizoen enkel de Winterwedstrijden verroeid. Tijdens een sparsessie bij Nereus bemande hij de slagpositie. Komend jaar is hij onderdeel van de middengroep zware mannen.

Foto: Ellen de Monchy