Derde wiel

Je kent het wel. Twee van die tortelduifjes waarvan een je beste vriend is. Vervolgens vraagt je beste vriend of je meegaat naar een concert. Vlak voordat je de concertzaal binnenloopt zie je dat hij zijn nieuwe vlam meeneemt. Dan sta je bij het concert de hele avond in je eentje. Je vriend staat een beetje klef te doen drie meter verderop.

Zo zaten er twee tortelduifjes bij mij in de boot. Dat is heel ongemakkelijk kan ik je vertellen. Het waren twee beginners en wij geven tijdens de eerste les altijd een kwartier bakinstructie. Na 10 min. uitleg mochten de beginners zelf de bak instappen om hun eerste halen te maken voordat ze het water op gaan.

Bij het commando gelijk instappen, stapte de man op de huid van de boot. Gelukkig is de huid van onze bak van staal anders zat er nu een gat ter grote van maat 46 in de boot. Het opletten tijdens de instructie is lastig en al helemaal in het bijzijn van een nieuwe liefde!

Na een aantal kwalitatief goede halen in de bak gemaakt te hebben. Werd de boot buiten gelegd en stapten ze ditmaal op de juiste manier in een houten C2+. Een boot van 7 m lang en 1 m breed is toch iets te klein voor twee prille liefdes en een instructeur die zijn uiterste best doet om goede aanwijzingen te geven.

Zo lieten ze om de vijf halen lopen waarop de slag even heel lief zacht en teder over de enkels van de boeg aaide en de boeg heel lief zacht en teder de schouders van de slag masseerde. Ik durf het niet in woorden op te schrijven wat voor gevoel er op dat moment bij mij omhoog kwam.

Aan het eind van de les stapten het stelletje beide uit. Na een korte evaluatie over het roeien sprong het gesprek over naar kerstplannen of het al tijd was om voorgesteld te worden aan de familie. Ik haakte af en zei de tweede les wordt skiffen met de gedachte: eens kijken of prille liefde bestand is tegen een tweede les watertrappelen. De roeilessen moeten immers ook vermakelijk zijn voor de instructeur.

Tot de volgende keer tortelduifjes!