Dry season

Over precies een maand vindt – mits het Coronavirus geen roet in het eten gooit – de San Diego Crew Classic plaats, een wedstrijd op Mission Bay in San Diego. Het is de eerste wedstrijd van het seizoen en onze coaches willen er alles aan doen om zo sterk mogelijk voor de dag te komen. Een belangrijke regel in deze tijd – die herkenbaar moet zijn voor de Nederlandse wedstrijdroeiers – is dat we geen alcohol mogen drinken.

Oorspronkelijk was het weinig aantrekkelijk om naar San Diego te gaan. Mission Bay ligt vlak boven de grens met Mexico en vrijwel direct aan de Stille Oceaan. Het kan er enorm spoken, waardoor twee van de wedstrijdbanen vaak veel meer in de luwte liggen dan de rest van de baan. Niet ideaal voor grote wedstrijden dus, zeker als je – zoals wij – helemaal vanaf de oostkust moet komen. Nu de wedstrijdleiding het dit jaar anders aanpakt en over is gegaan op één-tegen-één duels, was dat voor ons een reden om ook te gaan. Nu kunnen we het opnemen tegen ploegen van wie we bij de Head of the Charles nog verloren: zoals California en Yale. Daarnaast komt er een acht van Nereus met daarin voormalige ploeggenoten van mij.

Intraining

Met deze race in het verschiet is het nu tijd om alle zeilen bij te zetten, zodat we goed beslagen ten ijs komen. We kunnen pas sinds anderhalve week weer roeien vanwege het klimaat hier in New England, dus we hebben niet bijzonder veel tijd om de opstellingen uit te vogelen.

Om zo veel mogelijk snelheid te genereren in deze korte periode, trekken we alles uit de kast: meer trainingsuren, carbon-winged Empacher-achten in plaats van de Resoluteboten die we in de herfst gebruiken én – niet te vergeten – algehele drooglegging: geen alcohol, geen druppel.

Helemaal intraining dus. Niet gek zou je zeggen: menig ploeg in Nederland doet het net zo. Toch zijn er best een aantal verschillen in het beleid, een beleid waar lang niet iedereen blij mee is.

Contract

Waar er in Nederland na een grote overwinning (neem een Varsity of een Heineken) ruimte is voor een viering waarbij het bier rijkelijk vloeit, is er hier geen tijd voor de kater. Met vrijwel elk weekend een belangrijke race, wordt alcohol liever helemaal geschuwd. Daarnaast wordt er van je verwacht dat je een beetje op tijd naar bed gaat en gezond eet, maar deze twee dingen zijn natuurlijk iets meer open voor eigen interpretatie. Om zeker te weten dat je je aan de afspraken houdt, moet je een contract ondertekenen (hoé Amerikaans?!). Als iemand contractbreuk pleegt, word je zonder pardon uit het team gezet. Dit is geen loze dreiging: afgelopen jaar is er nog een hele goede roeier uit de ploeg gegooid. Dit heeft de mensen wel aan denken gezet, want het is groot een gemis.

Tekenen

Persoonlijk ben ik vooral van mening dat het belangrijk is dat alle neuzen dezelfde kant op staan tijdens zo’n belangrijke periode en ik vind het verstandig om alcohol dan een poosje te laten staan. Zó lang is het tweekilometerseizoen ook weer niet: drie maanden niet drinken is zelfs kort in vergelijking tot de intrainingsperiode in Nederland. Misschien wordt het beleid hier in de komende jaren iets coulanter, met een sporadisch biertje, maar vooralsnog wordt er in ieder geval voet bij stuk gehouden en blijven de regels gelden: geen bier, geen drugs, hier tekenen alstublieft.