100 dagen

100 dagen

Zaterdag is het 100 dagen geleden dat het noodlot toesloeg. Er is herdacht, er zijn lichamen gevonden en begraven. Er is zoveel gehuild, maar uiteindelijk moesten we ook weer terug naar Indonesië. Er was een enorm toernooi en er werd gewonnen en we mochten eindelijk...
Geld als water

Geld als water

Stel je eens voor dat we echt geld als water zouden hebben in de roeisport. Dat sponsors in de rij staan om hun naam op onze mooie boten te mogen plakken, de loterij weer meer geld overmaakt en de overheid roeien als DE focussport zou bestempelen, met bijbehorend...
Geef mij maar nasi goreng!

Geef mij maar nasi goreng!

Ikan Pepes, Tahu Pedis, Sate Kambing. Wie het water in de mond sijpelt bij de gedachte aan de Indonesische rijsttafel, kan beter in Nederland blijven. Indonesiërs eten dat amper. Indonesiërs eten vooral rijst, witte rijst met gefrituurde kip. En ga je als Indonesiër...
De taal van het roeien

De taal van het roeien

Na de ochtendtraining rijd ik meestal op mijn scooter terug naar huis voor de lunch. En aangezien mijn huis naast de plaatselijke lagere school ligt, rijd ik dagelijks door een haag van honderden kinderen die op weg zijn naar huis. Iedere dag weer word ik uiterst...
Roeien met de banen die je hebt

Roeien met de banen die je hebt

In Indonesië zijn de Nationale Kampioenschappen Roeien eens per 4 jaar. Maar als de Indonesiërs het doen, doen ze het ook goed. Eén gelukkige provincie neemt de organisatie op zich en organiseert het Indonesisch Kampioenschap. In het geval van Indonesië echter niet...