Jelmer Bennema (Princeton): ‘Ik trainde maanden in een garage’

In de serie ‘Roeien in het buitenland’ spreken wij Nederlandse roeiers of coaches die buiten onze landsgrenzen studeren of werken. Jelmer Bennema roeit bij Princeton in de Verenigde Staten en roeide daar vanwege de lockdown en de strenge universiteitsregels afgelopen maanden geen meter. Hij verblijft nu een maand in Nederland waar hij bij zijn vereniging hier, Triton, gelukkig wel kan roeien.

Net als andere getalenteerde junioren werd Jelmer via junioren WK’s gescout door verschillende Amerikaanse universiteiten. “Eerlijk gezegd trok het roeien en studeren daar me aanvankelijk niet echt. Ik wilde niet klakkeloos de groep volgen en had twijfels over hoe er daar getraind werd. Ook had ik vragen bij de opleidingen zelf. Ik kende verhalen van roeiers die een yogacursus volgden die dan vervolgens telden als studiepunten. Ik was dan ook vastbesloten naar Delft te gaan en daar een goede opleiding te doen.”

Universiteit
De nu pas 19-jarige roeier werd echter overgehaald om een betaalde trip te maken naar een aantal verschillende universiteiten. “Hoewel ik het oorspronkelijk zelf meer als een vakantie zag, veranderde mijn mening daar al snel.” Princeton sprong er bovenuit. “Dat had meerdere redenen. Zo is de studie die ik daar volg – een soort van Econometrie – van hoog niveau. Ook beviel het me dat er goed contact was tussen de coaches en docenten. Daar bovenop is alles op loopafstand. Je bent in vijf minuten van de campus bij het botenhuis. Ten slotte kwamen de niet-roeiers op mij wat socialer over dan bij andere universiteiten.”

Corona
Zo kwam Jelmer in het najaar van 2019 op de universiteit terecht en kon daar een paar maanden normaal trainen, totdat corona toesloeg. “Het is heel gek, ik heb dus amper een wedstrijd voor Princeton kunnen roeien. Het ging in maart vorig jaar heel snel. We waren nog normaal aan het trainen toen ineens binnen vier-vijf dagen alles voorbij was. Ik weet nog dat ik over straat liep richting een examen en ik allemaal andere studenten zag huilen en zuipen. Binnen no-time was alles dicht en waren alle wedstrijden afgelast.”

Selectie
Hij maakte zijn examens af en vertrok voor een paar weken naar zijn tante in Boston. “Ik vond het wel zo prettig om mijn studie nog in dezelfde tijdzone te volgen. Ik kon daar niet optimaal trainen, maar ik had ook geen idee hoe het verder zou lopen. Toen alles in Amerika nog strenger werd, ben ik naar Nederland gegaan.” Hier bleek alles beter. Hij kon zo instromen bij Triton en zelfs aanhaken bij de selectie voor een onder 23-acht. “In eerste instantie vond ik het wel moeilijk mezelf te motiveren, vooral omdat ik bang was opnieuw teleurgesteld te worden. Ik was vrij sceptisch of het toernooi zou doorgaan. Daarnaast moest ik ook nog maar de selectie halen. Mijn laatste juniorenjaar was namelijk niet echt een succes.”

Mentaliteit
Jelmer profiteerde echter van wat hij in Amerika had geleerd. “Ik denk dat ik bij Princeton vooral mentaal sterker ben geworden. Niet dat ik nu harder mijn best doe, maar ik kan belangrijke momenten beter relativeren. Daar doe je zo’n drie trainingen per week intensief en dan word je ook steeds getest. Doordat alles competitief is, leer je ervaren dat je ook prima kan presteren als je een keer een mindere dag hebt. Daardoor ben ik wat koeler geworden. Ik wist niet zeker of dat gezien werd door de coaches in Nederland omdat ik er pas kort was. Maar alles werd zeer systematisch aangepakt en gelukkig kwam ik bovendrijven.”

Skiffs
Een paar dagen nadat hij met de acht als vierde was geëindigd in Duisburg zat hij alweer in het vliegtuig naar Princeton. “De universiteit was zelfs al begonnen en ik had ook goede hoop dat we in elk geval snel konden skiffen. Er waren zelfs 20 gloednieuwe skiffs aangeschaft. Maar helaas is onze universiteit heel streng en wilden ze geen enkele sport faciliteren. Met name omdat ze bang zijn dat anderen dan ook willen. Het is heel frustrerend want we zitten vlakbij een meer waar niemand komt en de skiffs kunnen we ook bij een privéclub leggen. Maar ook dat mocht niet.”

Garage
Jelmer trainde dus afgelopen maanden noodgedwongen vanuit huis. “Ik woon met zeven anderen in een huis van een oude Harvard-professor. Het is een beetje een bouwval maar in twee losstaande garages hebben we een soort van sportschool gecreëerd met ook wat ergometers. Dat ging redelijk al moet het niet regenen want dan overstroomt de garage.” Hij heeft goede hoop dat als hij binnenkort weer teruggaat het anders is. “Dan mogen we als het goed is snel wel weer roeien. Dat gaat in fases. Eerst train met je met steeds dezelfde groep van 10 man op het land, een paar weken later skiffs en dan ook weer in grotere boten. Ik kreeg gister zelfs een mail dat we misschien zelfs al in februari gevaccineerd zouden kunnen worden. Dat zou helemaal super zijn.”

Foto: Ellen de Monchy