Gert Jan van Doorn in de VS: ‘We ergometeren in een groot footballstadium’

In de nieuwe serie ‘Roeien in het buitenland’ spreken wij Nederlandse roeiers of coaches die buiten onze landsgrenzen studeren of werken. In de eerste aflevering spreken we Gert Jan van Doorn die bij University of Washington roeit. Hij besloot de gehele coronaperiode in Amerika te blijven. Dat betekende geen familie in je omgeving, veel beperkingen en heel veel landtrainingen.

Zoals zoveel getalenteerde junioren werd ook Gert Jan bij wereldkampioenschappen gescout door verschillende universiteiten uit Amerika. “Ik was van plan om bij meerdere universiteiten langs te gaan en Washington was de eerste waar ik kwam. Maar ik was meteen verkocht. Los van het niveau van de universiteit, was er een goed roeiteam met een leuke sfeer in ook nog eens een prachtige omgeving. Ik zag het als een unieke kans mezelf te ontwikkelen en heb de andere opties vervolgens meteen afgezegd”, vertelt hij enthousiast over de telefoon vanuit Seattle.

Blijven
Inmiddels zit de voormalige roeier van Die Leythe al voor zijn vierde en laatste jaar in de Verenigde Staten voor zijn studie Politicologie. Al kan het zijn dat hij vanwege de coronaproblemen langer kan of moet blijven. Roeiend was afgelopen jaar in elk geval geen succes. In maart werd al besloten dat het gehele universiteitsseizoen voor alle sporten in Amerika zou worden gecanceld. Waar veel Nederlandse roeiers besloten terug naar Nederland te gaan – mede omdat daar toen nog wel geroeid kon worden – besloot Gert Jan te blijven.

Spokane
“Van de één op de andere dag was alles anders en konden we niet meer ons botenhuis in. Maar ondanks dat alle colleges online gevolgd konden worden, leek het mij zelf handiger om alles in dezelfde tijdzone te volgen. Daarnaast had ik hier veel vrienden en mijn vriendin. Dat gaf voor mij de doorslag te blijven.” Toch kreeg hij het op een gegeven moment ook in Seattle benauwd. “Als je keek naar de grote steden in Amerika ging het vrij hard qua besmettingen. Ik was bang dat ik drie maanden vast zou komen te zitten met amper bewegingsvrijheid. Ik ben toen met mijn vriendin naar haar ouders in Spokane gegaan, op zes uur rijden van hier.”

EK
Hier verbleef Gert Jan een kleine twee maanden. Hij hield zich fit middels een ergometer in de garage en door veel hard te lopen in de prachtige omgeving. Voor de NOS maakte hij zelfs een filmpje over zijn bestaan daar (https://nos.nl/collectie/13840/video/2332651-roeier-van-doorn-in-quarantaine-in-spokane-super-amerikaans-hier). Hij miste door zijn verblijf in Amerika uiteindelijk ook de Europese kampioenschappen voor roeiers onder de 23 jaar. “Dat was jammer, maar deels ook een bewuste keuze. Het was sowieso al onzeker of die toernooien door zouden gaan en het WK – dat uiteindelijk werd geannuleerd – kwam al slecht uit, omdat ik in de zomer een aantal vakken moest inhalen.”

Privéclub
Bij zijn terugkeer in Seattle in juni was er gelukkig weer wat meer mogelijk. “Bij de universiteit konden we nog steeds niet terecht, maar samen met een aantal ploeggenoten hebben we ons ingeschreven bij een privéclub van waaruit we konden roeien. Met name in de skiff, maar soms ook in de tweezonder met een huisgenoot.” Vanaf eind september waren de jongens weer welkom op de universiteit. “Het kwam goed uit dat ik in huis woon met acht ploeggenoten, want hierdoor kunnen we veel samen doen. De regels zijn namelijk een stuk strenger dan in Nederland.”

Footballstadium
Elke dag moeten de roeiers een checklist met vragen invullen en wordt hun temperatuur gemeten. Om de week wordt iedereen getest. “Vooralsnog gaat het goed en is nog niemand positief bevonden. Roeien doen we nu ook weer vaker in de twee en soms met huisgenoten in een vier-met. Nu er geen evenementen zijn, ergometeren we in het mega grote footballstadium van de universiteit op vijf meter afstand van elkaar. Met het hele team van 50 roeiers op hetzelfde tijdstip. Ons huis met acht jongens zit dan op dezelfde rij, een ander huis een rij achter ons. Het is verre van ideaal, maar als dit de enige manier is waarop het kan, dan moet het maar zo.”

Feestjes
Ook het sociale leven van Gert Jan is behoorlijk beperkt. “We mogen vrij weinig en leven grotendeels in een bubbel, want je moet er niet aan denken ploeggenoten aan te steken. Het is dus wel een vrij sober en saai bestaan zonder enige feestjes. Als ze er achter komen dat je je niet aan de regels houdt, word je meteen naar huis gestuurd. Overigens zitten we hier wel vrijwillig. Je hoeft hier niet te zijn gezien de online-colleges. Sommige jongens uit Australië en Nieuw-Zeeland zijn terug gegaan.”

Kerst
Wat het perspectief is voor komend seizoen vindt de Zoeterwoudenaar moeilijk te voorspellen. “Het valt soms wel zwaar als je vroeg in de ochtend door regen en wind keihard aan het trainen bent, terwijl je ondertussen geen idee hebt of je over een paar maanden kunt racen. Ook het trainen in teamverband mis ik. Maar goed, je kan weinig anders. Zoals het nu gaat, hoop ik dat we eind maart wedstrijden kunnen roeien. Tot die tijd is het volhouden. Gelukkig ga ik met Kerst naar huis en kan ik eindelijk mijn familie weer zien.”

Foto: Ellen de Monchy