Nu de horeca sinds enkele dagen weer open is keken veel roeiers uit naar de mogelijkheid om uit-training te gaan. Net na de opening van het seizoen ging Nederland in een lockdown en zijn de roeiers overgestapt op thuis trainen. Ergometers in de tuin, gewichten in de hal en sit ups op bed.
Guido Luttikhuis, eerstejaars bij Laga: “In het begin was dat nog wel aardig, maar nadat het zicht op wedstrijden verdween wilden steeds meer ploeggenoten uittraining gaan. Helaas was dit door de sluiting van de horeca en het verbieden van evenementen niet meer mogelijk.” Noodgedwongen bleven duizenden roeiers dus Spa rood drinken, op tijd naar bed gaan en celibatair leven. Ze hadden immers een eed gezworen.
Via Zoom en Teams werd nog geprobeerd om virtuele uittrainingspartijen te organiseren, maar deze bleken niet rechtsgeldig wegens gebrek aan contact met kleffe lijven, kots en eerstejaars Njord meisjes. Dus zat er niets anders op dan intraining te blijven.
Nu het kabinet op aanraden van het Outbreak Management Team heeft besloten om uittrainingspartijen definitief te verbieden tot het eind van dit jaar, zullen al deze roeiers verplicht serieus met hun sport bezig moeten blijven. Luttikhuis: “Ja echt heel erg balen, je gaat toch roeien voor het bier, de feesten en de eerstejaars dames van Njord. Van dat alles komt dit seizoen dus niets terecht. Zo word je door de overheid in feite verplicht te blijven trainen en gezond te leven.”
Foto: bron TSR Vidar
Geld als water
Stel je eens voor dat we echt geld als water zouden hebben in de roeisport. Dat sponsors in de rij staan om hun naam op onze mooie boten te mogen plakken, de loterij weer meer geld overmaakt en de overheid roeien als DE focussport zou bestempelen, met bijbehorend...
Geef mij maar nasi goreng!
Ikan Pepes, Tahu Pedis, Sate Kambing. Wie het water in de mond sijpelt bij de gedachte aan de Indonesische rijsttafel, kan beter in Nederland blijven. Indonesiërs eten dat amper. Indonesiërs eten vooral rijst, witte rijst met gefrituurde kip. En ga je als Indonesiër...
Roeiverzet
Van mijn huis naar het Olympisch Stadion in Amsterdam is het een half uur fietsen. Niet omdat ik zo langzaam fiets, maar omdat het stadion een halve hoofdstad verderop ligt. Op 4 mei legde ik deze afstand ’s ochtends om een uur of tien af. Ik kwam welgeteld drie...