Dit is Quincy Janssen, te herkennen aan zijn onwijs grote glimlach en het permanente lichtblauw. Mocht je hem niet zien, kan je misschien wel een ‘VO verwachten te horen bij een langs-drijvende zwaan, want het Njord blauw vloeit stevig door zijn aderen. Met zo een voorliefde voor Leiden en het verenigingsleven is veel te verwachten, maar dat deze 24-jarige uit Brabant komt? Is alleen op te merken met een paar biertjes achter de kiezen.
Toch verdeelt hij zijn tijd de afgelopen twee jaar meer tussen Leiden en Amsterdam dan het gezellige zuiden. Sinds Quincy bij Berlage is begonnen is hij enorm ontwikkeld als instructeur en staat hij voor iedereen klaar. Met gouden woorden weet Quincy altijd te enthousiasmeren: “Roeien is niet alleen een sport waarbij je jezelf tot het uiterste pusht, maar ook een sport die verbindt.” Wat iets is dat elke roeier wel herkent. Nog meer pareltjes zijn te vinden wanneer je hem vraagt naar zijn favoriete oefening. Met ogen dicht varen vind Quincy het meest nuttig, omdat het niet alleen het wonderen doet voor het bootgevoel van de cursisten, maar ook een goede manier om een vertrouwensband op te bouwen, aangezien velen het vaak spannend vinden.
Met zo een hoogstaande smaak kan het niet anders dan dat Quincy op de Koninklijke vereniging roeit, en daarnaast als ‘guilty pleasure’ de geschiedenis van het Koningshuis bijhoudt. Valt toch een beetje in het straatje van een student Politicologie & Geschiedenis. Ben je onder de indruk? Maak je geen zorgen, je kan met deze gezellige alles-kunner gerust een babbeltje maken!
Geld als water
Stel je eens voor dat we echt geld als water zouden hebben in de roeisport. Dat sponsors in de rij staan om hun naam op onze mooie boten te mogen plakken, de loterij weer meer geld overmaakt en de overheid roeien als DE focussport zou bestempelen, met bijbehorend...
Geef mij maar nasi goreng!
Ikan Pepes, Tahu Pedis, Sate Kambing. Wie het water in de mond sijpelt bij de gedachte aan de Indonesische rijsttafel, kan beter in Nederland blijven. Indonesiërs eten dat amper. Indonesiërs eten vooral rijst, witte rijst met gefrituurde kip. En ga je als Indonesiër...
Roeiverzet
Van mijn huis naar het Olympisch Stadion in Amsterdam is het een half uur fietsen. Niet omdat ik zo langzaam fiets, maar omdat het stadion een halve hoofdstad verderop ligt. Op 4 mei legde ik deze afstand ’s ochtends om een uur of tien af. Ik kwam welgeteld drie...