Foto: Leo de Keizer
De Jonge Acht van Thêta ligt al een week op De Schie in Delft te wachten voordat ze van boord kan. Na afloop van de – voor hen toch al teleurstellend verlopen – Winterwedstrijden nam kamprechter Michel Portasse deze stevige maatregel.
Portasse, in het dagelijks leven apotheker: “Voor de start hoorde ik al gehoest uit de boot komen. Dit, gecombineerd met het zwakke optreden van de acht en het bleke gezicht van de stuurvrouw deed bij mij meteen alle alarmbellen afgaan. Direct zette ik mijn mondkapje op en richtte mijn infraroodthermometer op de Aziatisch ogende stuurvrouw. Eén en één is twee, weet je. Je kunt niet voorzichtig genoeg zijn deze dagen. En ja hoor, 38,5 graden! Nou, dan weet ik genoeg. Dan gaat het noodprotocol van de Roeibond in werking en verbied ik de bemanning aan land te gaan. Eerst moet het virus uitdoven.”
Sindsdien dobberen de acht roeiers en stuurvrouw in quarantaine op De Schie. Het RIVM monitort continu vanuit een motorbootje de bemanning. Als er na twee weken geen ziekteverschijnselen meer zijn mogen ze van boord.
Stuurvrouw Hu Lang vindt de situatie nogal overdreven: “Het was mijn eerste wedstrijd. Ze hadden me verteld dat ik me goed aan moest kleden, maar ik kwam om van de hitte in twee dikke donsjassen en een regenpak. Niet gek dat ik wat verhoging had. Maar dit is natuurlijk je reinste discriminatie. Ik studeer al twee jaar Elektrotechniek in Eindhoven, loop stage in de cleanroom van ASML, eet wekelijks boerenkool met worst en slik mijn xtc-pilletje. Mijn ouders wonen in Hotan, dat is 50 uur rijden van Wuhan. Daarnaast heb ik mijn ouders al tien maanden niet gezien. Hoe kan ik het virus dan hebben opgelopen?
Portasse ziet dit toch echt anders: “Het is allemaal heel alarmerend: de hele boot is nu al ziek. Verkoudheid noemen ze het, doordat ze onderkoeld zijn na een week buiten. Nou, ik weet wel beter! Zo gemakkelijk komen ze er niet van af. Uitzieken en dan pas van boord. Gebruik die tijd op het water maar om extra te trainen!”
Even voorstellen: Will Golding
Zoals zoveel mensen in onze sport, begon Will niet als roeier. In plaats daarvan beoefende hij naast crosscountry ook voetbal en rugby, "niet bijzonder goed", zoals hij het zegt. Na zijn eerste jaar aan de University of East London kwam hij tot de conclusie dat hij te...
Vlotverhalen: Frances Green
Frances Green beschrijft haar pad naar het roeien als "onconventioneel." Ze heeft de eerste zes decennia van haar leven allerlei sporten beoefend en heeft duidelijk meer uren op de rug van een paard gezeten dan in de boot. Toen TopRow New York voor het eerst zijn...
Inclusiviteit in de roeisport
Onlangs kwam in Amerika de film 'A most beautiful thing' uit. De roeiers uit deze documentaire trokken eind jaren ’90 als eerste Afro-Amerikaanse roeiteam van een middelbare school, veel bekijks bij roeiwedstrijden. Ook de Nederlandse roeiwereld is vrijwel geheel...