In de rubriek ‘Vlotverhalen’ interviewen we elke maand iemand die geroeid heeft bij Roeicentrum Berlagebrug.

Wie ben je?
“Ik ben Lieke Olijslagers, 28 jaar, en huisarts in opleiding in Nijmegen.”

Wat heb je net gedaan?
“We komen terug van de roeitocht van het Amsterdam Light Festival. Ik heb dit samen gedaan met mijn vriend, mijn broertje en mijn schoonzus. Mijn vriend en ik hebben elkaar leren kennen tijdens onze studentenroeitijd bij Phocas in Nijmegen. Mijn broer en zijn vriendin kennen elkaar van Vidar uit Tilburg. Dit leuk ons een leuk uitje om samen te doen.”

Hoe was het?
“Het was heel gaaf. Sowieso om weer eens te roeien na een heel erg lange tijd. Ik zat op slag in een C4 met stuurman en ondanks dat we het allemaal al lang niet meer hadden gedaan, ging het best goed. Er zaten zeker weer goede halen tussen. Om in het donker door de Amsterdamse grachten te roeien met allemaal lichtjes maakte het al helemaal een bijzondere ervaring.”

Wat betekent roeien voor jou?
“Het betekende vroeger heel veel. Ik heb net als de anderen in deze boot fanatiek wedstrijd geroeid en later ook in het bestuur van Phocas gezeten. Dat was een bijzonder intense tijd. De mensen die ik toen heb leren kennen, zie ik nog steeds; alleen het roeien is weggevallen. Het is dus vooral nostalgie naar een prettige tijd. Ik was niet van plan het weer op te pakken, maar na deze tocht begint het toch weer te kriebelen. Toevallig hebben onlangs twee voormalig ploeggenoten van mij zich aangemeld bij roeivereniging De Waal. Nu ben ik nog net iets te druk met mijn opleiding, maar misschien ga ik dat ook doen als ik het weer wat rustiger heb.”

 

Elfsteden roeimarathon

Elfsteden roeimarathon

Bloed, zweet en tranen heb ik nog nooit zo letterlijk genomen. Wat was de tocht mooi maar wat deed het pijn. Je hebt het gevoel dat je billen nooit meer relaxt gaan voelen en dat je handen niet meer zullen functioneren zoals ze horen te functioneren. Laat ik jullie...