Het is gebeurd en er is amper om gerouwd. De KPN Watersportbaan, een investering van miljoenen euro`s is naar een kleine dertig jaar van dienst verleden tijd. De korte geschiedenis van de baan is bijna volledig in de vergetelheid geraakt en wordt slechts herinnerd door menig Randstedeling als ‘die natte en winderige roeibaan daar in het Noorden’. Het toch wel treurige nieuws is aan menig roeier dan ook onverschillig voorbijgegaan. Maar als liefhebber van de roeisport ben ik van mening dat deze baan een waardig afscheid verdient en niet alleen een paar kleine vermeldingen in de roeimedia en de noordelijke nieuwsbladen. Daarom nu nog een laatste ode aan de baan die het nooit echt helemaal mocht worden. Het verhaal van de baan wordt als drieluik geschreven.
https://youtu.be/G43Ul4K_BdI
Het moest anders, het kan niet meer, aldus de gemeente. Sinds jaar en dag werd de Martini Regatta georganiseerd op het Eemskanaal het hoogtepunt van de Groningse roeikalender. Maar met de komst van de ringweg in het verschiet moesten de Groninger roeiverenigingen noodgedwongen op zoek naar een andere locatie voor de wedstrijd. Men moest een stuk water vinden waar vier ploegen over twee kilometer recht water konden racen. Lang werd gekeken naar een locatie ten zuiden van de stad: het Noord-Willems (het huidige trainingswater van Gyas) maar naar veel zoeken kwam de optie naar voren om de baan nabij Harkstede aan te leggen.

Door de ruilverkaveling kon de grond voor een zeer aantrekkelijke prijs overgenomen worden en met sponsoring vanuit het rijk en de PTT (later KPN) was het zelfs mogelijk om deze vervangende baan zelfs aan de internationale eisen voor een roeibaan te laten voldoen. De nuchterheid waar de Groninger om bekend stond verdween en maakte plaats voor een ongekende ambitie. De watersportbaan in Groningen moest de beste van het land worden.

En zo geschiedde het in 1989. Geld leek geen probleem. De baan werd volgens de modernste eisen van de FISA aangelegd en viel zelfs onder de internationale noemer A-baan, waar de bosbaan de status van B-baan droeg. De ambitie was om behalve de watersportbaan op termijn een compleet sportcomplex te realiseren en “het papendal van het Noorden” uit de grond te stampen. De baan werd in al zijn theoretische perfectie internationaal geprezen en geroemd en zelfs genoemd als een van de top drie roeibanen van Europa. Vooral het feit dat de baan geen baanvoordeel zou kennen in tegenstelling tot de Bosbaan was het grote wapenfeit van de baan. Bij elke kubieke meter die uit de grond kwam nam de trots en ambitie van de Groningers toe. Waar eerst de strijd begon met het behoud van de Martini Regatta veranderde het naar het bemachtigen van het WK in 97…