Een tijd geleden was er een damesploeg. Bestaand uit zeven dames om precies te zijn. Deze dames zijn gaan roeien voor de gezelligheid. Met zo af en toe een wedstrijdje tussen door. Daar moet je niet te veel van verwachten.
Op een mooie zomerse dag werd er een wedstrijd tussen de eilandjes van het Hoornsemeer in het beruchte Groningen georganiseerd. De zon scheen fel en het was circa dertig graden met windkracht zes.
De wedstrijdleiding was enigszins in paniek vanwege de harde wind en de onervaren c4+ ploegen op het water die tegen lagerwal aangedrukt werden. Zo lagen deze dames zonder enige zorgen te dobberen tussen de totale chaos. Vlak daarvoor hadden de dames steen papier schaar gespeeld om te bepalen wie er in de boot moest starten. Eindstand, een van de dames sturen, de andere vier roeien en de overige twee zonnen in het gras. Omdat het starten even duurde hadden ze heel slim bedacht om hun bikinitopje onder het wedstrijdshirt te dragen. Zo konden ze vlak voor de start zonder shirt aan, hun tan-line bijwerken.
Even later schoten ze als een speer over de start en werd hun boot al binnen dertig meter ingehaald door de ploeg die achter hun startte. Sportief als ze waren riepen ze “lekker dames! Doe nog een opzetje!” naar de tegenstand.
Op de helft van de wedstrijd raakte de stuur in paniek. Ze kwam er achter dat de helft van de boot vergeten was een wedstrijdshirt aan te trekken. Zo zaten er twee roeisters onbewust maar vrolijk in hun bikini topje een verhitte race te roeien.
Eenmaal over de finish en weer terug aan wal waren ze tevreden met de tweede plek van onder. Het was nog even schrikken omdat de wedstrijdleiding tijdens het afriggeren naar de dames toeliep met een waarschuwing en dat was niet de eerste van het seizoen. Of ze bij de volgende wedstrijd niet de tegenstanders willen aanmoedigen. Het schijnt afleidend te werken. Over de bikini topjes hebben wij maar niks gezegd.
En daar gingen de dames vrolijk, content en kwebbelend weer terug met de trein naar Amsterdam alsof er de hele dag niets gebeurd was.
Even voorstellen: Quincy Janssen
Dit is Quincy Janssen, te herkennen aan zijn onwijs grote glimlach en het permanente lichtblauw. Mocht je hem niet zien, kan je misschien wel een ‘VO verwachten te horen bij een langs-drijvende zwaan, want het Njord blauw vloeit stevig door zijn aderen. Met zo een...
Even voorstellen: Jeroen Walchenbach
Wij nemen je elke week mee in de rubriek “Even voorstellen: uw instructeur”, het team van TopRow, werkzaam bij locatie Roeicentrum Berlagebrug. Dit is Jeroen Walchenbach; roeier, coach, instructeur, 1.89m bonk zwichte spier, student fysiotherapie en...
Even voorstellen: Annemarijn Nagelhout
Wij nemen je elke week mee in de rubriek “Even voorstellen: uw instructeur”, het team van TopRow, werkzaam bij locatie Roeicentrum Berlagebrug. Dit is Annemarijn Nagelhout, de 25 jarige student Sociale Geografie, professioneel klein persoon en instructeur bij...