Foto: Ellen de Monchy

Een veel gehoorde opmerking over ergometers is dat ze niet blijven drijven. Studenten van de TU Delft zijn er nu in geslaagd met behulp van materialen uit de ruimtevaartindustrie een ergometer te ontwikkelen die wel blijft drijven.

Jesse van Rhijn, vierdejaars en hoofd van het designteam, heeft twee jaar lang aan dit project gewerkt: “Het was een enorme uitdaging om het gewicht onder de twee kilogram te krijgen, maar met een mix van carbonfiber, twaron en zilverfolie is het ons uiteindelijk toch gelukt.

We hebben nu een geweldige oplossing voor alle sporters die hun ergo-trainingen binnen in een loods of sportschool afwerken. Met een drijvende ergometer loop je naar een sloot of kanaal en je ergometert er zo mee weg.”

Vooral roeiers met minder goede ergometerscores bleken veel te klagen over het ontbreken van drijvend vermogen. Van Rhijn: “Voor hen is deze uitvinding een uitkomst. In de eerste gebruikstesten werd bevestigd dat deze “natte winden”, zoals ze genoemd werden, nu veel minder vaak halverwege een training afstappen. Dan krijgen ze immers direct een nat pak.”

Op de TU Eindhoven wordt ondertussen gewerkt aan een project om acht drijvende ergometers aan elkaar te koppelen.

‘Everything Is Bigger In Texas’

‘Everything Is Bigger In Texas’

Een vraag die ik vaak te horen krijg, is waarom ik er voor heb gekozen om naar Amerika te gaan. Zoals alles in het leven bestaat zo’n keuze uit meerdere factoren, maar een belangrijke oorzaak die zeker meespeelt, is de faciliteiten. Ik ben natuurlijk niet naar alle universiteiten in heel Amerika geweest en kan daarom vooral voor mijn eigen universiteit spreken, maar de faciliteiten en diensten die voor ons ‘student-athletes’ worden geregeld zijn niet te evenaren met wat er in Nederland mogelijk is. De gigantische krachttrainingsruimtes, een aparte cardiotrainingplek, inclusief gloednieuwe ergometers, ski-ergometers, fietsergometers (de gevreesde ‘bike-erg’) en warme jacuzzi’s en ijsbaden om te kunnen herstellen zijn maar een paar voorbeelden.