Van botenbouwer naar de Amstel

Een week geleden ben ik vertrokken vanuit Amerika.  Nu roei ik inmiddels al weer een aantal ochtenden lekker op de Amstel. Samen met vrienden op de Amstel skiffen blijft uiteindelijk toch het allermooist. Dat zal ik de komende maand dan ook dagelijks blijven doen, totdat ik naar Florida vertrek om daar op trainingskamp te gaan met het roeiteam van mijn universiteit, Brown University. 

Dit semester was ik daar bijzonder vroeg klaar omdat ik voornamelijk projecten en papers moest inleveren. Deze kon ik ook in Nederland afmaken. Één belangrijk ding wat ik echter wel heb moeten missen vanwege mijn vroegtijdige vertrek is de tewaterlating van de boot die ik samen met een vijftiental andere studenten heb gebouwd. We hebben namelijk – voor een studiepunt nota bene! – een 4,5 meter lange roeiboot gebouwd.

Kreeftvissers
Het gaat om een Maine Peapod, een bootje dat vroeger voornamelijk door kreeftvissers uit Maine werd gebruikt. Het is een behoorlijk brede boot die stabiliteit biedt als je een zware kist vol kreeft uit het water moet tillen. Het vak, Boatbuilding, werd gegeven door een 76-jarige componist annex bootbouwer-hobbyist. Hij heeft ons gedurende het hele proces aan de hand genomen en alles voorgedaan en uitgelegd.

Mallen
De boot is overnaads en gemaakt met 6-laags multiplex hout. Dit is zo buigbaar dat het niet eens nodig was om te stomen. Voordat we ons daarmee bezig moesten houden, moesten we eerst alle afmetingen overnemen uit de bouwtekeningen, zodat we mallen konden maken voor de voor- en achtersteven, die symmetrisch zijn. 

Opbouwen
Daarna zijn we de boot daadwerkelijk gaan bouwen. Het was een behoorlijke klus om alle planken de juiste maat te krijgen; veel passen en meten. Als het niet helemaal precies pastte omdat er bijvoorbeeld te veel was weggeschaafd, vulden we de boel met epoxy. Na de bevestiging van de planken begon de afwerking. Allereerst het inpassen van de boordranden, daarna zitjes, beschermrand, dolhouders enzovoorts. De dolhouders zitten tussen een buiten- en een binnenboordrand in.

Riemen
Tevens moesten er natuurlijk riemen gemaakt worden. Dit leek mij een mooie klus, dus dat heb ik, samen met een ploeggenoot gedaan, die het vak ook volgde. We hebben – met de creditcard van de universiteit uiteraard – een flink stuk dennenhout gekocht, dat zich uitstekend leent voor het maken van riemen vanwege de lange nerf, die stevigheid biedt. Na veel hout weggezaagd te hebben hadden we twee grove stukken hout die wat weg hadden van riemen. Heel wat schaaf- en schuurwerk volgde, om uiteindelijk echte klassieke riemen met vlakke bladen te krijgen. Met twee lagen epoxy en twee lagen vernis zijn ze goed genoeg beschermd.

Schilderen
De laatste stap was het schilderen. De boot zelf is na lang beraad rood geschilderd aan de buitenkant, met uitzondering van de bovenste plank, waar het hout nog steeds zichtbaar is onder de lak. De binnenkant is een modieus gebroken wit geworden. 

Vakmanschap
Godzijdank is de boot blijven drijven, anders hadden we allemaal een onvoldoende gekregen. Ondanks dat het geen roeiboot is zoals ik ze gewend ben en het een wat ongebruikelijk vak was, was het ongelooflijk leuk om dit project te doen en om in de cultuur van botenbouwers te duiken. Het vakmanschap wat hierbij komt kijken is iets waar ik niet eerder aan ben blootgesteld en het inspireert me om wellicht ooit nog eens een boot te bouwen waarmee ik dan wel ‘s ochtends vroeg met mijn vrienden over de Amstel kan roeien!