Na jarenlange afwezigheid doet Nederland weer mee in de mixed vier-met-stuurman bij het paraoeien. Eén van deze roeisters is Minxia Peddemos (23). Komend weekeinde doet zij mee aan de wereldbekerwedstrijden in Poznan. Lees hier haar verhaal.
Minxia wordt in 1996 als baby in China op straat gevonden. Vanwege de éénkindpolitiek is het al weinig populair om een meisje te houden en daar komt nog eens bij dat ze is geboren zonder linkerhand. “Het was al snel duidelijk dat mijn toekomst in het weeshuis bepaald was. Ik werd vooral geacht de andere kinderen te verzorgen of om op straat te overleven. Geregeld werden kinderen weggehaald ter adoptie, maar voor meisjes als ik was dat onwaarschijnlijk.”
Levensdrang
Haar kansen keren als een juf ontdekt dat Minxia ontzettend snel kan leren: ze gaat drie keer zo snel door de stof als alle anderen en is goed tijdens de muziek- en sportlessen. ‘’Deze bewijsdrang, ik noem het liever levensdrang, heeft mij gered.Ook was ik erg eigenwijs, wilde steeds buitenspelen terwijl dat eigenlijk niet mocht. Maar of dat geholpen heeft, betwijfel ik”, zegt ze lachend. Haar juf zorgt ervoor dat Minxia op haar zesde jaar door een Amsterdams echtpaar met een ander geadopteerd kind wordt opgehaald.
Schoonspringen
Minxia lijkt niet te lijden onder de omstandigheden van haar vroege jeugd. “Ik heb een zogeheten roots-reisgemaakt toen ik 10-jaar oud was om mijn weestijd een plekje te kunnen geven. Daar ben ik mijn ouders dankbaar voor. Maar dat ik goed terecht ben gekomen, komt bovenal door mijn familie. Van hen mocht ik gewoon kind zijn.” Ze groeide op in een woonboot aan het IJ en sportief als haar ouders zijn, doet ze tal van (water)sporten op competitief niveau in het valide veld. “Ik heb bijvoorbeeld aan voetbal, triatlononderdelen, zeilen en schoonspringen gedaan. Schoonspringen, omdat een atleet met dezelfde naam olympisch en wereldkampioene was.”
Viergever
Als Minxia in het najaar van 2015 in Wageningen gaat studeren, lijkt roeien bij Argo een logische stap. “De vader van Govert Viergever was mijn docent Nederlands en hij drukte ons op het hart fanatiek mee te doen aan het studentenleven, bijvoorbeeld door te gaan roeien zoals zijn zoon. Dat leek de perfecte sport voor mij: een combinatie van duur-, water- en teamsport en dan ook nog eens bij een studentenvereniging.”
Scullen
Ze had zich echter niet gerealiseerd dat roeien lastig zou kunnen worden. “Ik had pas tijdens de wedstrijdselectie door dat eerstejaars lichtgewicht vrouwen scullden in plaats van boordroeien. Omdat ik vrijwel nooit stilsta bij mijn beperking had ik daar niet aan gedacht.” Zo goed als ze kon stortte ze zich dan maar op het competitie-roeien, maar al snel lukte dat niet meer vanwege pijn aan haar rechterschouder.“Ik heb nog wel wedstrijden van de NOOC-competitie gestart en ook ‘getaart’ (winnen, red.), maar het niet kunnen wedstrijdroeien frustreerde me toch. Ik kreeg last van een schouderblessure, waardoor ik veel minder kon trainen dan ik wilde.”
Britten
Net wanneer Minxia zich daarbij neer weet te leggen,wordt zij door de bond benaderd of ze zich wil classificeren voor het PR3 veld, voor mensen met een kleine beperking. Het duurt echter even voordat ze zich er toe kon zetten in een paraboot te stappen. “Eerst wilde ik nog meedraaien met de vereniging met commissies en coach werk, want het paraveld voelde bijna als toegeven dat ik een beperking heb. Tijdens een coachvergadering liet iemand mij een filmpje zien van de Britten die in de mixed vier goud wonnen bij de Paralympische Spelen. Toen was ik snel om.”
Prothese
De bond heeft op dat moment vier roeiers gevonden voor de mixed vier-met. Eind maart 2018 wordt ze gevraagd om een keer met ze mee te trainen.Tijdens die sessie is ze al snel verkocht. “Ik kwam erachter dat het eigenlijk heel leuk is om met andere para-atleten te gaan roeien. Op een vereniging val je algauw tussen wal en schip in het wedstrijdveld. Daarnaast was het heerlijk om weer terug in de roeiboot te zijn.” Via Team Stelorthopedie in Tynaarlo krijgt ze snel daarna een geschikte prothese, waardoor ze nu zonder angst voor blessures kan trainen.
Deadliften
Het enthousiasme voor het parateam is wederzijds. De coaches nodigen haar uit om vast mee te trainen met de vier. Afgelopen oktober haakt een van deze roeisters af, waardoor Minxia haar plek in de boot krijgt. Minxia blijkt minstens zo’n goede vervanger. “Ik ben weliswaar kleiner, maar ben met mijn linkerarm sterker dan met de rechter. Mensen verbazen zich daar vaak over, maar ik heb mezelf ooit voorgenomen dat waar ik minder handig was, ik dat met kracht moest kunnen compenseren. Mijn linkerarm is dus extra goed getraind, ik kan gewoon met 80 kilo deadliften.”
Varese
Een paar weken terug roeit het kwartet haar eerste internationale wedstrijd in Varese. “Dat was een leerzame ervaring, we hebben leren racen en haalden twee keer de A-finale. Dit was überhaupt mijn eerste 2-kilometer wedstrijd die ik kon roeien. Ook betekende dat voor het eerst de boot wegen, het classificeren van de beperkingen en langs de dopingautoriteit.We denken nog veel progressie te kunnen boeken: we waren die zondag bijvoorbeeld al een minuut sneller dan op die vrijdag. Komend weekend bij de tweede wereldbeker willen we onze progressie van de afgelopen weken laten zien.”
Tokyo
Sinds afgelopen maart traint de vier dagelijks op de Bosbaan. “Het doel is om ondanks de korte voorbereidingstijd ons te plaatsen voor de Paralympische Spelen in Tokyo. Dan moeten we bij het WK in september bij de eerste 5 eindigen. Dat vergt een professionele aanpak.” Minxia probeert het zo goed als het kan het te combineren met studie en werk. “Grofweg studeer ik maandag en dinsdag in Wageningen en ben ik de rest van de tijd in Amsterdam. Waar kan draai ik shifts bij Roeicentrum Berlagebrug. Ik heb het geluk dat alle betrokkenen mij goed ondersteunen.”