Rianne Schoo begon in de herfst van 2007 met roeien bij Okeanos omdat de feestjes haar wel gezellig leken. Hoewel ze toen eigenlijk niet wist dat er andere verenigingen bestonden noemt ze zichzelf, ook nu ze gestopt is, een echte Okeanid: “Ik heb heel wat kippenvelmomentjes gehad hoor!”
“Ik heb mijn reis naar Afrika afgezegd voor het wedstrijdroeien”
In 2007 begon Rianne Schoo met roeien bij Okeanos. Tijdens de introductieperiode werd al gauw duidelijk dat ze ontzettend sterk was en werd ze gevraagd voor de wedstrijdgroep. “Ik wist helemaal niet wat wedstrijdroeien was en had een leuke reis naar Afrika gepland, dus ik zag dat niet direct zitten.” Na wat doordrammen van de vereniging besloot ze er uiteindelijk toch voor te gaan, met succes: de eerstejaars dames van Okeanos werden dat jaar tweede na een onverslaanbaar Orca. “Ik ben tot op de dag van vandaag niet in Afrika geweest” lacht Rianne.
“Sturen konden we niet, maar we gingen wel hard”
Na de eerstejaarscompetitie roeide Schoo in een development 4-. Ze werd uitgenodigd voor een bondstraject en moest daarvoor in haar eigen ploeg hard varen. “Hard gingen we zeker, maar ook van baan 2 naar baan 7.” De uitnodiging ging dat seizoen over, maar dat heeft ze nooit erg gevonden: “We wonnen dat seizoen twaalf blikken, het was een heel goed seizoen!”
In 2010 werd Rianne weer voor een bondstraject uitgenodigd. Ze ging met Ellen (Hogerwerf, red.) naar Sevilla en startte in een 2- het NK klein. Op dit NK won het duo het SB-veld en aangevuld met Esmee Ettema (Gyas) en Marjolein van Velthuijsen (Aegir) voeren ze in de A-finale op het SB WK in Brest naar een vijfde plek.
“Niet nadenken over hoe laat ik naar bed ging.. het leek me wel wat”
Het ging Schoo voor de wind, maar toen ze in 2011 werd uitgeselecteerd voor het SB WK was ze helemaal klaar met roeien. “Ik wilde wel een keer student zijn, niet nadenken over hoe laat ik naar bed ging.” Seizoen 2011-2012 was ze wedstrijdcommissaris bij Okeanos. “Dat was een hele leuke tijd, ik heb er echt van genoten even niet te roeien.” Het jaar daarop zou ze weer beginnen.
Dat pakte anders uit en ze nam een Okeanos-pauze. Met als uitzondering het coachen van de talentenacht van Okeanos in 2013, deed ze tussen 2012 en 2014 niks met roeien. In 2014 coachte ze de eerstejaarsdames van Okeanos en zag ze vanuit haar ooghoek de dames van Project2020 hun eerste roeihalen maken. Rianne was net begonnen met haar co-schappen en twijfelde of ze dat kon combineren met het roeien. “Een groot deel van die dames werkte ook gewoon naast het roeien, door hen dacht ik ‘Het kan toch!’”.
“In 1 jaar alles eruit halen wat erin zat en het zo goed afsluiten”
“Ik had mijn roeicarrière niet leuk afgesloten en besloot dat ik nog één jaar zou gaan roeien, nog één keer alles eruit halen.” Dat pakte goed uit. Schoo roeide een nieuw persoonlijk record op de ergometer en kreeg opnieuw verschillende uitnodigingen. “Hoewel ik vooraf één jaar had gezegd dacht ik steeds vaker ‘misschien zit er meer in…’. Daarom ging ik door.” Seizoen 2016-2017 bracht haar eindelijk haar eerste skiffblik en hoewel ze de rest van het seizoen steeds net de aansluiting leek te missen had ze vrede met deze afsluiting. “Ik ben uiteindelijk misschien toch niet een echte topsporter. Ik heb er niet álles voor over. Topsport is kracht, techniek en mentaliteit. Die eerste twee had ik wel, maar aan die laatste ontbrak het zo nu en dan. Binnen mijn mogelijkheden heb ik er alles uitgehaald wat erin zat.”
Terugkijkend heeft ze geleerd dat vooral genieten belangrijk is. “Je moet accepteren dat je niet alles wint, dat niet alles lukt. Natuurlijk moet je altijd je uiterste best doen, maar de kunst is om lol te maken. Don’t worry, be happy. En dan met dat fluitje erbij.”
“Ik heb nog even getwijfeld over orthopedie”
In haar laatste roeiseizoen rondde Rianne ook haar studie geneeskunde af. Sinds januari volgt ze de opleiding tot algemeen militair arts bij de landmacht. Wanneer ze deze opleiding over twee jaar heeft afgerond zal ze drie jaar dienen en gaat ze ook mee op uitzending. “Ik heb nog even getwijfeld over orthopedie, maar deze opleiding is de juiste keuze geweest. Het past heel goed bij me.” Ik zie de sterke en stoere Schoo ook helemaal voor me tussen de militairen en heb er alle vertrouwen in dat het goedkomt. Ik vraag haar tot slot wie ze zou willen bedanken voor de afgelopen jaren. “Mijn ouders, ik zeg altijd netjes dankjewel.”
