Koen Metsemakers deinst niet terug voor keuzes, heeft de meest rechte tanden die je ooit zag en spreekt vloeiend Duits. Vindt hij meedoen belangrijker dan winnen? Welke keuzes zijn het moeilijkst? Waar was hij nu als hij niet in Nijmegen had gestudeerd? Vier of acht? En waar kun je hem ‘s nachts voor wakker maken? “Doe dat maar niet, ik hou wel van slapen.”
“Meedoen is maar tot op zekere hoogte belangrijker dan winnen, niemand doet mee om te verliezen”
Metsemakers is een bescheiden jongeman, dat blijkt als we het over zijn roeicarrière en de enorme sprongen daarin hebben. Ruim een jaar geleden werd hij, na een overtuigende overwinning op de Tromp, gevraagd om mee te trainen in de scullgroep van de bond. “Ja, ik had gewonnen ja, maar de bond deed niet mee. Je kunt alleen winnen van degenen die meedoen.” Zijn roeicarrière nam met het meetrainen een enorme vlucht en afgelopen september zagen we hem in de dubbelvier met Amos Keijser, Abe Wiersma en Freek Robbers net naast een medaille grijpen op de WK in Sarasota. Na ruim een kilometer vooraan varen moest het viertal genoegen nemen met een vierde plek. “Dat is zuur. Vierde is niks.”
Nu er wat tijd overheen is gegaan ziet de 25-jarige Hasseltenaar in dat ze het best goed gedaan hebben: “Het is natuurlijk al supervet om tijdens zo’n toernooi de A-finale te varen. Dat had ik vorig jaar niet kunnen voorspellen nee, dat ik binnen een jaar na de vraag om mee te trainen in Florida mee zou doen om de medailles. Dan is meedoen misschien toch belangrijker dan winnen. Tot op zekere hoogte dan, niemand doet mee om te verliezen.”
“Je moet ‘wat als?’ proberen te voorkomen, dat is alleen maar vervelend”
Als je niet wil verliezen moet je keuzes maken, dat weet Metsemakers dondersgoed: “Prioriteiten stellen is belangrijk. Keuzes maken. Als je iets goed wil doen moet je er vol voor gaan. Bij de Universiade had ik dat gevoel heel sterk. Ik heb ervoor gekozen niet naar de openingsceremonie te gaan omdat ik achteraf niet wilde denken ‘Wat als ik niet naar die ceremonie was gegaan?” In Florida gold in grote lijnen hetzelfde: “Als we in Florida naar de opening waren geweest of in de voorbereiding andere keuzes hadden gemaakt had ik het echt lastiger gevonden met die vierde plek te dealen. Wat als we vroeg naar bed waren gegaan en niet …, dat wil ik zo veel mogelijk voorkomen.”
Ik ben om en streef er vanaf nu ook naar de ‘wat als?’-vraag uit mijn leven te bannen. Toch filosoferen we nog even door op dit thema. Wat was er gebeurd als Koen niet in Nijmegen, maar ergens anders was ingeloot voor de opleiding Tandheelkunde? Wat als hij überhaupt niet was toegelaten? Wat heeft het studeren in het verre oosten voor invloed op zijn leven gehad? Met roeien begon hij toen hij zijn propedeuse niet in één keer haalde. “Klinkt wat onlogisch hè? Dat je op zo’n moment kiest voor een extreem tijdrovende hobby.” Hij kon op dat moment echter niet door met tweedejaars vakken en had dus wat tijd over. Het bleek een uitstekende keuze: “Sinds ik roei heb ik geen vertraging meer opgelopen.” En sinds juli is hij officieel tandarts.
“De kleine vereniging [Phocas, red.] is mijn redding geweest,” begint hij, “bij Nereus had ik waarschijnlijk de compoboot niet eens gered, bij Phocas kon ik wedstrijdroeien en kreeg ik veel kans om door te groeien.” In techniek dan, want Koen was naar eigen zeggen wel wat aan de maat toen hij aan zijn roeicarrière begon: “Ik was zo’n 25 kilo te zwaar toen ja, haha.” Bij Phocas bleek hij al gauw de sterkste roeier en mocht hij zich na de eerstejaars acht en development vier in de skiff verder ontwikkelen als sculler. The rest is history, zullen we maar zeggen.
“Ik vind wortelkanaalbehandelingen echt fantastisch”
Afgelopen jaar was Koen extreem druk. Hij studeerde in Nijmegen, roeide in Nijmegen, Leiden en Amsterdam en woonde in Nijmegen en Amsterdam. “Ik moest veel reizen en was daar soms wel klaar mee.” Sinds februari heeft hij een kamer in een roeiershuis in Amsterdam. “Ik wilde graag een plek voor mezelf, maar moest ook mijn studie in Nijmegen afmaken. Om de dubbele lasten te kunnen betalen werkte ik een aantal uur per week in een tandartsenpraktijk.” Nu zijn studie is afgerond, is zijn huis in Nijmegen opgezegd en woont hij volledig in Amsterdam.
Van al die drukte naar wonen op een vaste plek en afgestudeerd zijn; je zou bijna in een zwart gat terechtkomen. Koen beaamt dit. En hoewel roeien bij de Bond redelijk tijdrovend is, ziet hij het niet helemaal zitten geen andere dingen te doen te hebben: “Ik wil stiekem hiernaast wel als tandarts aan de slag ja.” Of hij een specialisme heeft, vraag ik hem. “Ik vind wortelkanaalbehandelingen echt fantastisch!”
Ambities
Dat Metsemakers ambitieus is, mag duidelijk zijn. Wat zijn de plannen voor dit jaar? “Zolang het roeien leuk is, het goed blijft gaan en ik niet iets anders leuker vind blijf ik dit doen.” Niet liever in de acht? “Ik vind deze vier wel een uitdaging, het gaat zo snel zo veel beter! Al is de acht wel de prioriteitsboot…” Ik zie persoonlijk die vier ook nog wel een prioriteitsstempel krijgen, al is het maar om het feit dat ik Koen graag als boegbeeld van de roeiwereld zou zien. Of hij een sixpack heeft, is mijn laatste vraag: “Verder dan vier ben ik nooit gekomen, jij?”