Zonder Heineken geen roeivierkamp en dat is altijd al zo geweest. Het verhaal begint eind jaren ’60, toen de Head of the River als een eenzame reus het voorjaar van de roeiwereld domineerde en deze voor roeiers eenzelfde statuur had als de Olympische Spelen. De Head finishte toen nog in de stad Amsterdam en er stond veel op het spel voor de roeiers. Maar ondanks de traditionele gezelligheid, was er voor studenten in Ouderkerk geen mogelijkheid voor een goed feest. Veel studenten waren daarbij te lamlendig om door weer en wind het hele end mee te fietsen. Ondertussen waren de allround schaatswedstrijden een slaand succes. Dat de roeisport zoiets miste zorgde voor een ingeving. Er zou worden geroeid over vier afstanden met de finish bij Nereus, zodat toeschouwers geen moment hoefden af te wijken van de bar…
Als een echte Amsterdamse telg was Freddy Heineken de derde in lijn die het beroemde familiebedrijf mocht leiden. Met zijn ondernemersgeest wist hij het bier uit de polder de hele wereld over te brengen. Het is aan zijn VOC-mentaliteit te danken dat Heineken overal op aarde wordt genoten en gegoten. Natuurlijk deed dit voor Freddy Heineken een duit in het zakje, maar zoals een familiebedrijf betaamt bleef zijn portemonnee gesloten voor kwistige uitspattingen en stond hij niet bekend als vrijgevig…
De mythe gaat dat op een mooie lentedag in 1968 Freddy zich vertoefde in een Amsterdams spijslokaal aan de Weesperzijde. Tussen zijn activiteiten als grootondernemer door zorgde hij ervoor dat hij het contact met de klant niet zou verliezen en ging hij wel eens op onderzoek uit. Vermomd om niet op te vallen nam hij plaats aan de bar om zijn geliefde bier te bestellen. Hij was zojuist teruggekomen van een lange zakenreis in de VS en de wallen stonden onder zijn ogen. De barman gaf de beste man echter een glas Amstelbier en na een goede slok proestte Freddy het uit. “Verdomme, hoe kan het dat men Amstel verkiest boven ons bier!”. Boos legde hij een daalder op de bar en liep schoorvoetend naar de deur. Toevallig zaten in de hoek van het café een aantal roeiers van Nereus, druk in discussie over het plan voor een nieuwe wedstrijd. Een van hen schreeuwde in zijn enthousiasme dat ze “tijdens de roeivierkamp, de Amstel zouden overnemen!”. Freddy bleef staan en zweeg. De roeiers werden plots hartgrondig bedankt en Freddy zei met grote glimlach: “Vanaf nu wordt de wedstrijd om Amstel gewonnen met Heineken. Jullie krijgen die roeivierkamp als dit lukt”. Na een ferme handdruk vertrok Freddy gehaast.
Een maand later werd het nieuws algemeen: ‘Heineken neemt concurrent Amstel over’. De twee partijen die elkaar sinds jaar en dag beconcurreerden, gingen verder onder een hoed. Maar ondanks zijn succes was Freddy een echte Heineken en dus een man van zijn woord. In 1973 was de eerste editie van de Heineken Roeivierkamp een feit. De rest is geschiedenis.
Inmiddels zijn de meeste studentenverenigingen en roeiverenigingen overgestapt op het goedkopere Bavaria of exoten als Warsteiner en Texelse Skuumkoppe. Maar wat men ook scandeert, de naam Heineken verdwijnt niet meer. De jaarlijkse stoet aan buitenlandse ploegen weet ook als geen ander: de echte Heineken Experience is op de Amstel. Dat de razende reporters met hun sappige commentaar niet kunnen leveren zonder een goudgeel glas maakt hierop geen uitzondering. Iedere deelnemer krijgt dan ook elk jaar een bierglas mee naar huis. Dat junioren deze sparen om te vullen met limonade geldt alleen maar als lofzang op dit prachtige evenement. Freddy zou trots zijn.
Bijschrift foto:
‘Binnenkort zal de Heineken Experience in de oude brouwerij in Amsterdam een roeiboot van Nereus tentoonstellen met de naam ‘A.H. Heineken’. Deze boot werd op 20 maart 1982 genoemd naar en gedoopt door Freddy Heineken zelf, als dank voor 10 jaar lange steun aan roeivereniging Nereus en het initiëren van de Heineken Roeivierkamp.’